17 तां वी ओणे आपणे आप नु बे ग़वाह कोनी छोड़ले, पर ओ भलाई करता रेहला, ते आसमाना कनु बारश ते मौसमा चे अनुसार अम्हानु पैदावार ङिता रेहला, तम्चे मना नु रोटी ते खुशी लारे भरता रेहला।”
बल्कि आपणे दुश्मना लारे प्रेम राखा, ते भलाई करा, ते बल्ति गेहणे ची आस ना राखती कर उधार ङिया, तां तम्चे वास्ते बङा फल हुवी, ते तम्ही परमप्रधान ची ऊलाद्ध ठहरा, कांकि ओ वांचे उपर जको धन्यवाद ना करी ते बुरा उपर वी कृपालु छै।
ऐ संसारा चे धनवाना नु हा आज्ञा ङे, कि वे अंहकारी ना हो ते चंचल धन उपर आस ना राखो, पर नरीकारा उपर आस राखो जको अम्चे सुखा चे वास्ते सारे कोच्छ ब़ोहत ज्यादा ङिये।