जिसे बेले पौलुस ते बरनबास चा वांचे लारे घणा झग़ड़ा ते बहस-बाजी हुली, ते ईं ठहराले गेले कि पौलुस ते बरनबास नु कोच्छ नेरा चैला चे लारे ये बाते चे बारे मां सोच-विचार चे मकसद लारे प्रेरितां ते कलीसिया चे अग़ुवा चे गोढु यरुशलेम सनु भेज़ती ङिले जाओ।
“तब मैं केहले, ‘हे प्रभु, मैं का करे?’ “प्रभु ने मनु केहले, ‘ऊठती कर दमिश्क नु जा, ते जको कोच्छ दुधे करने वास्ते ठहराले गेले ओठे तनु सारे कोच्छ बावड़ती ङिले जई।’
बल्ति वाणे पौलुस चे वास्ते हेक ङिओ तय करला, ते जिसे घरा मां ओ हुता घणी तदात मां लौक ओठे भेले हुती गेले। ते ओ नरीकारा चे राज़ ची ग़वाही ङिता हुला, ते मूसा ची व्यवस्था ते भविष्यवक्ता चा किताबा महु ईशु मसीह चे बारे मां सवेले कनु लाती कर आथणे तक साफ रीति लारे वानु समझाता रेहला।
ते अम्ही जाणु कि, जको लौक नरीकारा लारे प्रेम राखे, वांचे वास्ते सारीया बाता मिलती कर भलाई ही नु पैदा करी यानिकि वांचे ही वास्ते जको ओची इच्छा चे अनुसार हकारले गेले छै।
मसीह मां बणले आले जको आपणी इच्छा चे भली समझ चे अनुसार सब कोच्छ करी, ओणे आपणी योजना चे अनुसार अम्हानु पेहले कनु ठहराले कि उत्तरा अधिकारी बणने चा अधिकार मिलो।