बल्ति पौलुस ते बरनबास ने बेखौफ हुती कर केहले, “जरुरी हुते, कि नरीकारा चा वचन पेहले तम्हानु सुणाला जईया, पर जबकि तम्ही ओनु मना ही ना, ते आपणे आप नु अनन्त जीवन चे लायक ना ठहरावा, तां हमा, अम्ही नेरीया जातिया सनु फिरु पले।
पर कोच्छ यहूदी अन्ताकिया ते इकुनियुम शहरा कनु आती कनु लौका नु आपणे पक्ष मां करती गेले, ते पौलुस चे उपर पत्थराव करला, ते मरले आले समझती कर ओनु शहरा ब़ाहरु घींसती कर ब़ाहरु छिकती गेले।
सब्त चे ङिओ अम्ही शहर चे फाटक चे ब़ाहरु नदी चे किनारे ईं समझती कर गेले कि, ओठे प्राथना करने ची जग़हा हुवी, ऐवास्ते ओठे ब़ेसती कर, वां असतरीया लारे जको ओठे भेलिया हुतीया बाता करु लाग़ले।
पौलुस यहूदी प्राथनाघरा मां गेला। ओठे ओ तीन मेहना तक बेधड़क हुती कर ब़ोलता रेहला। नरीकारा चे राज़ चे बारे मां बहस-बाजी करता ते वानु आच्छी रीति लारे समझाता रेहला।
माये वा कष्टा मां ते ङुखा मां माया साथ ङिला, ते तम्ही तां जाणा ही कि इसड़े ङुखा मां वी जको अन्ताकिया ते इकुनियुम ते लुस्त्रा मां माये उपर पड़ले हुते ते नेरे-नेरे ङुखा मां वी, जको मैं चले हुते, पर प्रभु ने मनु वा सारा कनु छुड़ाती गेले।