7 ते हा अवाज वी सुणली, ‘हे पतरस ऊठ, मार ते खा।’
जिसे बेले मैं ओचे उपर ध्यान करला, तां ओचे मां धरती चे चऊं पग़्ग़ा आले ते जंगली ढौरे ते घिसकणे आली जींये ते आसमाना ची पखीयें ङेखली,
“मैं केहले, ‘ना प्रभु, ना, कांकि कुई अपवित्र या अशुद्ध चीज माये मुँहा मां कङी कोनी गेली।’
कांकि नरीकारा ची रचली आली हर हेक चीज आच्छी छै, ते कुई वी चीज मना करने चे लायक कोनी, पर हा कि धन्यवाद चे लारे खाली जाओ।
