“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही बांढीया चे घर खाती जावा,ते ङिखाणने वास्ते बङी देर तक प्राथना करते रिहा, ऐवास्ते तम्हानु ज्यादा ङण्ड मिली।
सारे सीरिया देशा मां ओचा समाचार फैलती गेला ते लौक सारा बिमारा नु, जको हर तरह चीया बिमारीया मां ते ङुखा मां जकड़ले आले हुते, ते जाये मां दुष्टात्मा हुतीया, ते मिर्गी आले, ते लकवे चे मारले आले हुते, ओचे गोढु गेहती आले, ते ओणे वानु ठीक करले।
पर जको धनी हुवणे चाहवे, ओ इसड़ी परीक्षा मां पड़ती कर फन्दे मां फसती कर ते घणे बेकार मूर्खता ते नुकसान पुचाणे आलीया बाता मां फसती जई, जको बन्दा नु बिगाड़ती नाखे ते विनाश चे समुन्दरा मां ब़ुङाती नाखे।
कांकि अम्ही वी पेहले, बेअक्कल, ते आज्ञा ना मनणे आले, ते वहमा मां ढेले आले, ते हर हेक रंगा ची इच्छा ते सोख भोग़णे चे गुलाम हुते, ते बैरबन्दी, ते खार खाणे मां जीन्दगी गुजारते, ते किज़ड़े हुते, ते हेके ङुजे लारे बैर राखते।
ऐवास्ते हे प्यारे, तम्ही लौक पेहले ही कनु यां बाता नु जाणती कर चौकस रिहा, कि अधर्मीया चे भ्रम मां फसती कर आपणी मजबूती नु हाथा लारे किठी गुंती ना ब़ेसा।
ये वे छी, जको कुड़कुड़ाते रिही, ते सदा खोट काढ़ते रिही, ते आपणी ही बुरी इच्छा चे मुताबिक टुरी, ते आपणे मुँहा लारे घमण्ड चा बाता करी, ते आपणी भलाई वास्ते नेरा ची चापलूसी करी।
कांकि कितनी इसड़ी इन्साने चोप-चाप तम्चे मां घिरती आली, जाये ऐ ङण्ड चे बारे मां शास्त्रा ने पेहले कनु ही भविष्यवाणी करती ङिलती। ये भग़तीहीन छी, ते अम्चे नरीकारा चे अनुग्रह नु लोचपण करने वास्ते पट्टा समझती गेला, ते अम्चे सेर्फ स्वामी प्रभु ईशु मसीह चा इन्कार करी।