“बल्ति मैं इन्साना चे पूता चा चैन्ह आसमाना मां ङिसु लाग़ी, ते बल्ति धरती चे सारे कोल्ल चे लौक छात्ती कोट्टे, ते मैं इन्साना चे पूता नु बङी सामर्थ ते महिमा चे लारे आसमाना चे बदला उपर आते ङेखे।
मैं इन्साना चा पूत जिसड़े माये वास्ते लिखले गेले, जाये ही पला, पर ओ इन्साना उपर हाय! जाये जरिये मैं इन्साना चा पूत पकड़वाला जई। अगर ओ इन्साना चा जनम ही ना हुवीया, तां ओचे वास्ते भले हुते।”
यां बाता चे बाद ईशु ने ओनु मन्दरा मां ङेखले ते ओनु केहले, “ङेख, तु चंगा हुती गेला। बल्ति पाप ना करियो कङी इसड़े ना हो कि ऐकनु भारी आफत दुधे उपर आती पड़े।”
तां सोचती गिहा कि ओ कितने भारी ङण्ड चा भाग़ी बणी, जेह्णे नरीकारा चे पूता चा अनादर करला ते वाचा चे लुहींया नु जाये जरिये ओ पवित्र ठहराला गेलता, अपवित्र जाणले ते अनुग्रह ची आत्मा चा अपमान करला।
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”