कांकि वां बाता नु छोड़ती कर मनु नेरी कुई बात केहणे ची हिम्मत कोनी, जको मसीह ने नेरीया जातिया नु नरीकारा ची अधीनता स्वीकार करने वास्ते माये वचन, ते कर्म,
पर हमा प्रकट हुती कर सनातन नरीकारा ची आज्ञा लारे भविष्यवक्ता चीया किताबा चे जरिये सब जातिया नु बावड़ला गेला कि वे विश्वासा लारे आज्ञा मनणे आले हुती जाओ।
ऐवास्ते अम्ही विचारा नु, ते हर हेक ऊंची बाते नु, जको नरीकारा ची पिछाण चे विरोध मां उठे, ढाती नाखु, ते हर हेक भावना नु कैद करती कर मसीह चा आज्ञाकारी बणाती ङिऊं।
विश्वासा लारे ही अब्राहम जिसे बेले हकारला गेला तां आज्ञा मनती कर इसड़ी जग़हा निकलती गेला जानु विरासत मां गेहणे आला हुता ते ईं ना जाणता, कि ओ किठे जाये पला, तां वी निकलती गेला।
तां अम्ही लौक इसड़े महान उद्धार ची बेपरवाही करती कर आणे आले ङण्ड कनु किवें बच सग़ु? जाई चर्चा सबकनु पेहले खौद्द प्रभु चे जरिये करली गेली, ते प्रभु नु सुणने आला चे जरिये अम्हानु विश्वास हुला।
ते नरीकार ब़ा चे भविष्य ज्ञान चे अनुसार, पवित्र आत्मा चे पवित्र करने चे जरिये आज्ञा मनणे ते ईशु मसीह चे लुहींया चे छिड़कले जाणे चे वास्ते चुणले गेले। तम्हानु अनुग्रह ते शान्ति ब़ोहत मिलती रिहो।
उदाहरण चे वास्ते, जिंवे सारा अब्राहम ची आज्ञा मां रेहती ते ओनु आपणा मालिक मनती। ऐवास्ते तम्ही वी अगर भलाई करा, ते कुई वी तरह चे ङर कनु ङरती कर ना रिहा तां विचीया धूवा बणा।
कांकि ओ समय आती गेला, कि पेहले नरीकारा चे लौका चा न्यां करला जई, ते जबकि न्यां ची शुरुआत अम्चे ही कनु हुवी। ते वा लौका चा का अन्त हुवी जको नरीकारा चे सुसमाचार नु ना मनी? जिंवे शास्त्र मां लिखले पले,
जिंवे करती सदोम ते अमोरा ते वांचे आस-पास चे शहर, जको वांचे आलीकर व्यभिचारी हुती गेलते ते बुराई चे मार्ग़ उपर टुरती पले। वानु कङी ना ब़िझणे आले जाखते मां नाखती ङेणे चा ङण्ड ङिला गेला, वे अम्चे वास्ते मिसाल चे रुप मां ठहराले गेले।
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”
वाणे बङी अवाजी लारे साङ मारती कर केहले, हे मालिक, “हे पवित्र, ते सच्चा प्रभु, तु कब तक न्यां नी करे ते धरती चे रेहणे आला कनु अम्चे लुहींया चा बदला कब तक नी गिहे?”