“ङेखा, हा माया सेवक छै, जानु मैं चुणले। हा माया प्यारा छै, जाये कनु माये मन खौश छै। मैं आपणी आत्मा ओचे मां नाखी, ते ओ सारीया जातिया नु, न्यां चा समाचार ङी।
“माये ब़ा ने मनु सब कोच्छ सोंपती ङिले, ते कुई ना जाणी कि पूत कूण छै, सेर्फ ब़ा, ते ब़ा कूण छै, ईं वी कुई ना जाणी, सेर्फ पूता चे, ते ओ जाये उपर पूत ओनु प्रकट करना चाहवे।”
हे ब़ा मैं प्राथना करे पला कि वे सब हेक हो, जिंवे तु माये मां छी ते मैं दुधे मां छै। यूंही वे वी अम्चे मां हो जाये कनु संसार विश्वास करो कि तु ही मनु भेज़ले।
ईशु ने विनु केहले, “मनु हाथ ना ला, कांकि मैं हालि तक ब़ा नरीकारा सनु उपर कोनी गेला। पर माये भावां कनु जती कर वानु केहती ङे कि, ‘मैं आपणे ब़ा ते तम्चे ब़ा, आपणे नरीकार ते तम्चे नरीकारा चे गोढु उपर जाये पला।’ ”
ओ खाणे वास्ते मेहनत ना करा जको सड़ती जाये, बल्कि ओ खाणे वास्ते जत्तन करा जको सदा वास्ते बणला रिही ते अनन्त जीवन ङिही, ते जानु मैं इन्सान चा पूत ङिही। कांकि ब़ा नरीकारा ने आपणी छाप माये उपर लाली।”
हा चिठ्ठी यहूदा चे तरफु जको ईशु मसीह चा दास ते याकूब चा भऊ छै, वां हकारले आला चे नांवे लिखली गेली, जको नरीकार ब़ा चे प्यारे ते ईशु मसीह चे वास्ते सम्भालती कर राखले गेले।