जिंवे कि मैं इन्साना चा पूत, ऐवास्ते कोनी आला कि ओची सेवा-टहल करली जाओ, पर ऐवास्ते आला कि आप सेवा-टहल करो, ते ब़ोहता नु छुड़ावणे वास्ते आपणे प्राण ङियो।”
का हा ओही दरखाण कोनी, जको मरियम चा पूत, ते याकूब, योसेस, यहूदा, ते शमौन चा भऊ छै? का ऐचीया ब़ेहणी अम्चे बीच मां ना रिही?” ऐवास्ते वाणे ओचे बारे मां ठोकर खाली।
हे माये प्यारे भऊ, सुणा, का नरीकारा ने ऐ संसारा चे कंगाला नु कोनी चुणले कि विश्वासा मां अमीर ते ओ स्वर्ग़ राज़ चे अधिकारी हो जाया वायदा ओणे वांचे लारे करला जको ओचे लारे प्रेम राखे?
ऐवास्ते मैं तनु सलाह ङिये, कि जाखते मां तपले आले सोने माये कनु मोल गेहती गे कि तु धन्नी हुती जा। ते चिट्टी ओढ़णी गेहती गे कि तु घालती कर तनु आपणे उघाणेपन ची लाज़ ना आओ। ते आपणीया आँखीया मां लावणे वास्ते सुरमा गेहती गे, कि तु ङेखु लाग़ी।