जिंवे कि मैं इन्साना चा पूत, ऐवास्ते कोनी आला कि ओची सेवा-टहल करली जाओ, पर ऐवास्ते आला कि आप सेवा-टहल करो, ते ब़ोहता नु छुड़ावणे वास्ते आपणे प्राण ङियो।”
पर जिंवे अपराध ची दशा छै, उसड़ी अनुग्रह चे वरदान ची कोनी, कांकि जिसे बेले हेके इन्साना चे अपराध लारे ब़ोहत लौक मरले, तां नरीकारा चा अनुग्रह ते ओचा जको दान हेके इन्साना चे, यानिकि ईशु मसीह चे अनुग्रह लारे हुले ब़ोहत से लौका उपर जरुर ही बहुतायात लारे हुला।
ते ना ही आपणे शरीरा चे अंगा नु अधर्म चे हथियार हुवणे वास्ते पाप नु सोंपा, पर आपणे आप नु मरला आला महु जीते हुवणे जाणती कर आपणे शरीरा चे अंगा नु धार्मिकता चे हथियार हुवणे वास्ते नरीकारा नु सोंपा।
पर शरीरिक इन्सान नरीकारा ची आत्मा ची बाता स्वीकार ना करी, कांकि वे ओची नजरी मां बेवकूफी चा बाता छी, ते ना ओ वानु जाण सग़े कांकि वांची परख आत्मिक रीति लारे हुवे।
ते अगर मौत ची हा व्यवस्था जाये अक्षर पत्थरा उपर खोदले गेले हुते, इठे तक कि तेजोमय हुली, कि मूसा चे मुँहा चे तेज ची वजह कनु जको घटता वी जाये पलता, इस्राएली लौक ओचे मुँहा सनु ङेख ना सग़ते।
कांकि अम्ही वी पेहले, बेअक्कल, ते आज्ञा ना मनणे आले, ते वहमा मां ढेले आले, ते हर हेक रंगा ची इच्छा ते सोख भोग़णे चे गुलाम हुते, ते बैरबन्दी, ते खार खाणे मां जीन्दगी गुजारते, ते किज़ड़े हुते, ते हेके ङुजे लारे बैर राखते।
पर अम्ही ईशु नु जको स्वर्ग़दूता कनु कोच्छ थोड़े ही समय वास्ते तले राखला गेला हुता मौत चे ङोख चवणे ची वजह महिमा ते आदर चा मुग़ट घाले आले ङेखु, कि नरीकारा चे अनुग्रह लारे ओ हर हेक इन्साना वास्ते मौत चा स्वाद चाखो।
अगर तम्ही ओनु ङेखले कोनी, बल्ति वी तम्ही ओचे लारे प्रेम राखा। अगर तम्ही ओनु हमा ङेख ना सग़ा, पर बल्ति वी ओचा विश्वास करा ते हर हेक इसड़ी खुशी लारे भरीले आले छिवा, जको गिणती चे ब़ाहरु ते महिमा लारे भरीला आला छै।