पौलुस ते बरनबास ओठे घणे ङिहां तक रेहले, ते प्रभु चे भरोसे उपर हिम्मती चे लारे बाता करते, ते नरीकार वांचे हाथा कनु अचम्भे ची कामे करवाती कर आपणे अनुग्रह चे वचना उपर ग़वाही ङिता।
मैं पौलुस तम्हानु मसीह ची नरमाई, ते दयालुता चे वजह निवेदन करे पला। पर कोच्छ लौक किहे कि, मैं तम्चे सामणे नरमाई लारे बर्ताव करे, पर तम्चे कनु दूर हुवणे पर सख्ताई लारे बर्ताव करे।
मैं तां हाओ दिला ची लालसा ते आस राखे कि मैं कुई बाते मां शर्मिन्दा ना हुवे, पर जिंवे माई बङी हिम्मत चे जरिये मसीह ची बढ़ाई माये शरीरा चे जरिये सदा हुती रेहली, यूंही हमा वी हो, चाहे मैं जीता रिहे जा मरती जाये।
बल्कि तम्ही आप जाणा, कि पेहले-पेहले फिलिप्पी मां ङोख चवणे ते जुलम सेहणे पर वी अम्चे नरीकारा ने अम्हानु इसड़ी हिम्मत ङिली, कि अम्ही नरीकारा चा सुसमाचार तकड़ा विरोध हुते हुले वी तम्हानु सुणाऊं।