जिसे बेले अपुल्लोस ने अखाया प्रदेस सनु जाणे चाह्ले, ते विश्वासी भावां ने ओची सहायता करली ते उठले चैला ने ओचा स्वागत करने चे वास्ते चिठ्ठी लिखती कर भेज़ती ङिली कि ओचे लारे आच्छी तरावें मिलो। जब ओ ओठे पुज़ला तब ओणे लौका ची घणी सहायता करली जेह्णे नरीकारा चे अनुग्रह लारे विश्वास करला हुता।
नरीकारा चे ओ अनुग्रह चे अनुसार मैं ब़ुध्दिमान मिस्त्रीया आलीकर नीम घाली ते ङुजे ने ओचे उपर रद्दा मेहले पला, पर हर हेक इन्सान चौकस रिहो, कि ओ ओचे उपर किसड़ा रद्दा मेहले पला।
तम्ही हालि तक समझते पले वा, कि अम्ही तम्चे सामणे सफाई ङिऊं पले। इसड़े कोनी। अम्ही तां नरीकारा नु मौजुद जाणती कर मसीह मां ब़ोलु। ते हे प्यारे, जको कोच्छ अम्ही किहुं ते करु ऊं तम्ची बढ़ोतरी वास्ते ही किहुं।
अम्ही वां ब़ोहता आलीकर कोनी, जको आपणे फायदे वास्ते नरीकारा चे वचना मां मिलावट करी। पर अम्ही मन ची सच्चाई लारे, ते नरीकारा चे तरफु ते नरीकारा नु मौजुद जाणती कर मसीह मां ब़ोलु।