तम्ही माये मां बणले रिहा, ते मैं तम्चे मां। जिंवे लड़ी अगर अंगूरा ची बल्ही मां बणली ना रिहो तां आपणे आप ना फल सग़ी। यूंही तम्ही वी अगर माये मां बणले ना रिहा तां ना फल सग़ा।
ते वे चैला चे मना नु मजबूत करते रेहले ते हा उपदेश करते कि विश्वासा मां बणले रिहा, ते ईं केहते कि, “अम्हानु बङे क्लेश भोग़णे जरुरी छै नरीकारा चे राज़ मां जाणे वास्ते।”
ते ऐ संसारा ची रीति उपर ना चला। पर तम्ची ब़ुध्दि चे नवें हुती जाणे लारे तम्चा चाल-चलन वी बदलता जाओ, जाये कनु तम्ही नरीकारा ची भली, ते भावणे आली, ते सेद्ध इच्छा लारे अनुभव लारे मालुम करते रिहा।
हे भऊ ते ब़ेहणीया, जको-जको बाता सच्च छी, ते जको-जको बाता आदरमान चा छी, ते जको-जको बाता वाजिब छी। ते जको-जको पवित्र छी,ते जको-जको बाता सुहावनीया छी, ते जको-जको बाता मन भावनीया छी। यानि जको सदगुण ते प्रशंसा चीया बाता छी, वांचे उपर ध्यान लाले करा।
हे प्यारे, हर हेक आत्मा चा विश्वास ना करा, बल्कि आत्मा नु परखा कि वे नरीकारा ची ओर कनु छी जा कोनी। कांकि ब़ोहत सारे कूड़े भविष्यवक्ता संसारा महु निकलती खड़े हुले।
मैं दुधे काम, ते दुधी मेहनत, ते दुधे सब्रा नु जाणे। ते ईं वी कि तु बुरे लौका नु ङेख ना सग़ी, ते जको आपणे आप नु प्रेरित किही, ते छी कोनी, वानु तु परखती कर कूड़े ङेखले।
ऐवास्ते चैते कर कि तु किसड़ी शिक्षा गेहली ते सुणली हुती, ते विचे मां बणला रेह ते आपणे मन फिरा। अगर तु सुज़ाक नी रिहे तां मैं चोरा आलीकर आती जई, ते तु हरगिज नी जाण सग़े कि मैं केस घड़ी दुधे उपर आती पड़ी।