9 का तम्ही ना जाणा, कि अन्यायी लौक नरीकारा चे राज़ चे वारिस नी हुवे? धोक्का ना खावा, ना वेश्यागामी, ना मूर्तिपूजक, ना परअसतरी गामी, ना लुच्चे, ना पुरुषगामी,
ते जेह्णे वी घर, जा भावां नु, जा ब़ेहणीया नु, जा ब़ा नु, जा आई नु, जा ब़ाला-ब़च्चा नु, जा खेता नु माये नांवा वास्ते छोड़ती ङिले, ओनु साओ गुणा मिली, ते ओ अनन्त जीवन चा अधिकारी हुवी।
“मैं राजा आपणे सज़्ज़े पासे आला नु किही, ‘हे माये ब़ा ची धन्न बन्दी, आवा, ओ राज़ चे अधिकारी हुती जावा, जको संसार चे शुरुआत कनु तम्चे वास्ते तियार करला आला छै।
“ते हमा मैं तम्हानु नरीकारा नु, ते ओचे अनुग्रह चे वचना नु सोंपती ङिये पला, जको तम्ची बढ़ोतरी कर सग़ी, ते सारे पवित्र करले गेले लौका मां सहभागी हुती ते विरासत ङे सग़े।
जिसे बेले पौलुस धार्मिकता, ते संयम ते आणे आले न्यां चे बारे ची चर्चा करे पलता, तां फेलिक्स ने ङरती कर पौलुस नु उत्तर ङिला, “हमा तां जा, मौका ङेखती कर, मैं तनु बल्ति हकरवावी।”
माये केहणे ईं छै कि तम्चे इसड़े कुई विश्वासीया लारे जको व्यभिचारी, जा लोभी, जा मूर्तिपूजक, जा गाली काढ़णे आले, जा पियक्कड़, जा ठग़्ग़ हो तां ओचे लारे संगति ना करजा, बल्कि इसड़े इन्साना लारे खाणे वी ना खाजा।
का तम्ही ना जाणा कि तम्चे शरीर पवित्र आत्मा चा मन्दर छै जको तम्चे भीतर बसला आला छै ते तम्हानु नरीकारा चे तरफु मिड़ला आला छै? तम्हानु तम्चे उपर अधिकार कोनी।
ते कङी इसड़े ना हो कि जिसे बेले मैं पुठा आवे, माया नरीकार माई बेइज्जती करो ते मनु घणा वास्ते बल्ति कनु ङोख चवणा पड़ो, जेह्णे पेहले पाप करला हुता, ते वे गन्दी कामे, ते व्यभिचार, ते लोचपण कनु, जको वाणे करले मन कोनी फिराले।
चौकस रिहा कि तम्चे बीच ना तां कुई व्यभिचारी इन्सान हो, ते ना ही एसाव चे जिसड़ा अधर्मी हो, जेह्णे पलेठी चा पूत हुवणे चे आपणे अधिकारा नु सेर्फ हेको खाणे वास्ते बेचती ङिला।
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”