कांकि मसीह ने मनु बपतिस्मा ङेणे वास्ते कोनी, बल्कि सुसमाचार सुणावणे वास्ते भेज़ले छै, ते ईं वी इन्साना चे शब्दा चे ज्ञान चे अनुसार कोनी, इसड़े ना हो मसीह चे क्रूसा उपर जान ङेणे बेकार ठहराले जाओ।
पर शरीरिक इन्सान नरीकारा ची आत्मा ची बाता स्वीकार ना करी, कांकि वे ओची नजरी मां बेवकूफी चा बाता छी, ते ना ओ वानु जाण सग़े कांकि वांची परख आत्मिक रीति लारे हुवे।
मसीह चे वचन नु आपणे दिला मां गहराई लारे बसु ङिया ते सेद्ध ज्ञान समेत हेके ङुजे नु सिखावा ते चितावा, ते आपणे-आपणे मना मां अनुग्रह चे लारे नरीकारा चे वास्ते भज़न ते स्तुतिगान ते आत्मिक गीत गावा।
वांचे उपर ईं वी उजागर करले गेले, कि वे आपणी कोनी बल्कि तम्ची सेवा करने चे वास्ते ये बाता किही पलते ले, जाया समाचार तम्हानु हमा वांचे जरिये मिड़ला जेह्णे पवित्र आत्मा चे जरिये जको स्वर्ग़ा कनु भेज़ला गेला तम्हानु सुसमाचार सुणाला, जा बाता नु जाणने चे वास्ते तां स्वर्ग़दूत वी तरसते रिही।
कांकि जिसे बेले अम्ही तम्हानु आपणे प्रभु ईशु मसीह ची ताकत चा, ते आवणे चा समाचार ङिला हुता तां वे चतराई लारे घड़लीया आलीया कहाणीया चा सहारा कोनी गेला हुता। बल्कि अम्ही तां आप ही खौद्द ओची महानता चे ग़वाह छिऊं।