ओ समय कनु ईशु आपणे चैला नु बावड़ु लाग़ला, “जरुरी छै कि मैं यरुशलेम नु जाये, ते बङके, ते प्रधान याजका, ते शास्त्री मनु ब़ोहत ङोख ङियो ते मारती नाखो, ते तीजे ङिओ जीता हुती जाये।”
कांकि ओ आपणे चैला नु शिक्षा ङिये पलता, ओणे वानु केहले, “मैं इन्साना चा पूत, बन्दा चे हाथा मां पकड़वाला जई, ते वे ओनु मारती नाखे। ते ओ मरणे चे तीन ङिहां चे बाद जीता हुती जई।”
बल्ति ओणे केहले, “मैं इन्साना चे पूता चे वास्ते जरुरी छै कि ओ ब़ोहत ङोख चाओ, ते बङके ते प्रधान याजक ते शास्त्री ओनु तोच्छ समझती कर मारती नाखो, ते ओ तीजे ङिओ जीता हुती जाओ।”
यां बाता चे बाद, अरिमतिया चे यूसुफ ने, जको ईशु चा चैला हुता, पर यहूदिया चे ङरा कनु ये बाते नु लुकाती राखता, पिलातुस कनु बिनती करली कि का ओ ईशु ची लाश चती जा सग़े? पिलातुस ने ओची बिनती सुणली। ते ओ आती कर ओची लाश चती गेला।
ते ओणे ङोख चवणे चे बाद घणे सारे पक्के सबूता लारे आपणे आप वानु जीते ङिखाणले ते चालीस ङिहां तक ओ वानु ङिसता रेहला, ते नरीकारा चे राज़ चा बाता करता रेहला।
कांकि नरीकारा ने हेक ङिओ ठहराला, जाये कनु ओ शक्स चे जरिये धार्मिकता लारे संसारा चा न्यां करी, जानु ओणे ठहराले ते मरला आला महु जीते करले, हा बात सारा बन्दा उपर साबित करली।”
ऐवास्ते वे मौत चा बपतिस्मा गेहणे लारे अम्ही ओचे लारे दफनाले गेले, ताकि जिंवे मसीह परमपिता ची महिमा चे जरिये मरला आला महु जिवाला गेला, यूहीं ही अम्ही वी नवें जीवन चे अनुसार चाल चलु।
वाणे ये बाते ची पड़ताल करली कि मसीह चा आत्मा जको वांचे मां हुता, ते पेहले कनु ही मसीह चे ङुखा ची ते वांचे बाद हुवणे आली महिमा ची ग़वाही ङिता, ये बाता ये दुनिया उपर किसे बेले हुवे ते बल्ति ये दुनिया चे का हुवी?