पर वानु लिखती भेज़ा कि, मूर्तिया उपर चढ़ले आले खाणे तम्हानु नी खाणे चाही छै। ते आपणे आप नु व्यभिचार कनु बचाली राखा। गिच्ची घुटले आली मवेशी चा मांस खाणे कनु दूर रिहो ते वांचे लुहीं ना पीयो।
हे प्यारे, बदला ना गेहजा, पर नरीकारा नु क्रोध चा मौका ङिया, कांकि पवित्रशास्त्रा मां लिखले आले छै, “बदला गेहणे माये काम छै, प्रभु किहे मैं ही बदला ङिही। ”
ना ही तम्ही मूर्ति पुज़णे आले बणा जिंवे कि वांचे महु कितने बणती गेले हुते, जिंवे पवित्रशास्त्र मां लिखले आले छै, “वे ब़ेहले तां खाणे-पीणे वास्ते ते उठले तां मस्तीती गेले।”
माये केहणे ईं छै कि तम्चे इसड़े कुई विश्वासीया लारे जको व्यभिचारी, जा लोभी, जा मूर्तिपूजक, जा गाली काढ़णे आले, जा पियक्कड़, जा ठग़्ग़ हो तां ओचे लारे संगति ना करजा, बल्कि इसड़े इन्साना लारे खाणे वी ना खाजा।
मैं तम्चे वास्ते घणी खुशी लारे खर्च करी बल्कि आपणे आप नु वी ङिती ङी। का जितना बधती कर मैं तम्चे लारे प्रेम राखे, ओचे कनु घटातीकर तम्ही माये लारे प्रेम राखा?
तम्ही हालि तक समझते पले वा, कि अम्ही तम्चे सामणे सफाई ङिऊं पले। इसड़े कोनी। अम्ही तां नरीकारा नु मौजुद जाणती कर मसीह मां ब़ोलु। ते हे प्यारे, जको कोच्छ अम्ही किहुं ते करु ऊं तम्ची बढ़ोतरी वास्ते ही किहुं।
हे माये प्यारे भऊ, जबकि ये वायदे अम्हानु मिड़ले, तां आवा, अम्ही आपणे आप नु शरीर ते आत्मा ची सारी मलिनता कनु शोद्ध करु, ते नरीकारा चा भय मनते हुले पवित्रता नु सेद्ध करु।
हे प्यारे, मैं तम्हा कनु बिनती करे पला, कि तम्ही संसारा मां प्रदेसीया चे रूपा मां छिवा, जको तम्ची आत्मा लारे योद्ध करतीया रिही वा शरीरा चा इच्छा कनु तम्ही बचले रिहा।
पर मनु दुधे विरोध मां कोच्छ बाता केहणीया, कांकि दुधे इठे कोच्छ इसड़े छी, जको बिलाम ची शिक्षा नु मनी, जेह्णे बालाक नु इस्राएलीया चे आग़ु ठोकर ची वजह राखणे सिखाले कि वे मूर्तिया उपर चढ़ालीया गेलीया चीजा खाओ, ते व्यभिचार करो।
पर कायर, ते अविश्वासी, ते घिनौने, ते हत्यारे, ते व्यभिचारी, ते जादू-टूणे करने आले, ते मूर्तिपूजक, ते सारे कूड़ मारणे आला चा हेंस्सा वे झीली मां मिली, जको जाखते ते गन्धक लारे ब़लती रिहे, हा ङुजी मौत छै।”