13 ရှိ့နီဖြစ်သော ဇေနနှင့် အာပေါလုရို့အား သူရို့ခရီးကို အစပြုနိုင်ရန်အတွက် လိုအပ်သမျှကို ကူညီလိုက်ကြပါ။
ထိုအခါ သူရို့အထဲက ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်သည် မိန်းခွန်းတစ်ခုကို မိန်းကာ ကိုယ်တော်အား အပြစ်ရှာရန် ကြိုးစားလေ၏။
ကျမ်းတတ်ဆရာတစ်ယောက်သည် ရောက်လာပြီးလျှင် ယေသျှုကို စုံစမ်းခြင်းငှာ ကြိုးစားလေ၏။ သူက “ဆရာ၊ ထာဝရအသက်ကို ရရန်အတွက် အကျွန် ဇာလုပ်ရပါဖို့လဲ” ဟု မိန်း၏။
ကျမ်းတတ်ဆရာတိထဲမှ တစ်ယောက်က၊ “ဆရာ၊ ဤသို့ မိန့်တော်မူသည်ကား အကျွန်ရို့ကိုလည်း စော်ကားရာ ကျပါ၏” ဟု လျှောက်၏။
“ကျမ်းတတ်ဆရာရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိကြ၏။ သင်ရို့သည် အသိပညာအိမ်တန်းခါးကို ဖွင့်သော သော့ကို သိမ်းထားကြပြီးကေ ကိုယ်တိုင်လည်းမဝင်၊ ဝင်ဖို့ကြိုးစားနိန်ကြသော သူရို့ကိုလည်း ဆီးတားထားကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုအခါ ယေသျှုကလည်း “ဥပုသ်နိ့၌ အနာပျောက်ကင်းခြင်းသည် တရားတော်နန့် ညီသလော၊ မညီသလော” ဟု ကျမ်းတတ်ဆရာရို့နှင့် ဖာရိယှဲရို့ကို မိန်းတော်မူ၏။
သို့စေကာမူ ဖာရိယှဲနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာရို့က၊ မိမိရို့အတွက် ဘုရားသခင်ထားတော်မူသော အကြံအစည်တော်ကို ငြင်းပယ်သူများ ဖြစ်ကြသောကြောင့် ယောဟန်ပါးတွင် ဗတ္တိဇံကို မခံယူကြ။
အသင်းတော်က သူရို့ကို ပို့ဆောင်ပီးသဖြင့် သူရို့သည် ဖိနိတ်ပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည်ကို လျှောက်လားကြစဉ်တွင် လူမျိုးခြားတိ ဘုရားသခင်ထံသို့ ဇာပိုင် ပြောင်းလဲကြပုံကို ပြောပြကြသဖြင့် ယုံကြည်သူတိအားလုံး အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြ၏။
ထိုအချိန်၌ အာပေါလုဟု အမည်တွင်သော အာလေဇန္ဒြိမြို့၌ မွီးဖွားသည့် ယုဒလူမျိုး တစ်ယောက်သည် ဧဖက်မြို့သို့ ရောက်လာ၏။ ထိုသူသည် စကားပြောကောင်းသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် ကျမ်းစာ ဗဟုသုတ ကြွယ်ဝသောသူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်၏။
အာပေါလုသည် ကောရိန္သုမြို့တွင် ဟိနိန်စဉ် ပေါလုသည် ကုန်းမြင့်ပိုင်းဒေသ တစ်လျှောက်သို့ လှည့်လည်ပြီးနောက် ဧဖက်မြို့သို့ ရောက်ဟိလာ၏။ သူသည် ထိုမြို့၌ တပည့်တော် တချို့ကိုလည်း တွိ့၏။
သို့ပိုင်သျှောင် ခုနစ်ရက်လွန်သောအခါ ငါရို့သည် ထိုအရပ်မှ ထွက်၍ ငါရို့၏ ခရီးစဉ်အတိုင်း ခရီးဆက်ကြ၏။ သူရို့သည်လည်း မိမိရို့၏မယားတိ၊ အသျှေတိနှင့်အတူ မြို့ပြင်ကမ်းခြီသို့ လိုက်ပို့ကြ၏။ ထိုနီရာတွင် ငါရို့အားလုံးသည် ဒူးထောက်ပြီး ဆုတောင်းကြ၏။
သူရို့သည် များစွာသော လက်ဆောင်များကို အကျွန်ရို့အား ပီးကြလေ၏။ အကျွန်ရို့သည် ထိုမှ ရွက်ရွှင့်ကြသောအခါလည်း လမ်းခရီး၌ လိုအပ်သော စားနပ်ရိက္ခာများကို သင်္ဘောထက်သို့ တင်ပီးကြ၏။
ငါသည် စပါနိပြည်သို့ လားသောအခါ သင်ရို့ပါးသို့ ဝင်ရောက်ကာ ခေတ္တမျှ တည်းခိုလည်ပတ်ပြီးနောက် သင်ရို့၏အကူအညီဖြင့် ထိုပြည်သို့ ခရီးဆက်ရန် မျှော်လင့်ပါ၏။
သူ့ကို ဇာသူမျှ မလေးမစား မပြုစီကေ့။ သူသည် ငါ့ပါးသို့ ငြိမ်ဝပ်စွာဖြင့် ပြန်လည်ရောက်လာစီခြင်းငှာ ကူညီကြလော့။ အကြောင်းမူကား ငါသည် သူ့အား ယုံကြည်သူ ညီအစ်ကိုများနှင့်အတူ ငါ့ပါးသို့ လာလိမ့်မည်ဟု စောင့်မျှော် နိန်သောကြောင့် ဖြစ်၏။
ယခုတွင် ငါရို့ညီ အာပေါလု၏အကြောင်းကို ပြောရမည်ဆိုလျှင်၊ သူသည် အခြားယုံကြည်သူများနှင့်အတူ သင်ရို့ပါးသို့ လားရောက်လည်ပတ်ရန် ငါသည် သူ့အား အထူးပင် အားပီးတိုက်တွန်းပါ၏။ သို့သော် အဂုအခါ သူသည် လာဖို့ရန် ဆန္ဒ အလျင်းမဟိ။ နောက်မှ အခွင့်ကောင်း ကြုံလာသည့်အခါ ရောက်လာပါလိမ့်မည်။