ရောမ 7:7 - ဓမ္မသစ်ကျမ်း ရခိုင်ဘာသာစကား

⁷ သို့ဖြစ်၍ ပညတ်တရားသည် အပြစ်ဟိသည်ဟု ငါရို့ ပြောရမည်လား။ ထိုသို့ မဆိုလို။ သို့ရာတွင် ပညတ်တရားကမဖော်ပြလျှင် အပြစ်သဘောကို ငါသိလိမ့်မည် မဟုတ်။ “သူတစ်ပါး ပိုင်ဆိုင်သောအရာကို လိုချင်တပ်မက်စိတ်မဟိရ” ဟု ပညတ်တရားက မပြောလျှင် ထိုတပ်မက်သော စိတ်သဘောကို ငါ သိလိမ့်မည် မဟုတ်။

ရောမ 7:7 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

မဿဲ ရီးသားပြုစုထားသော ခရစ်တော်၏ သတင်းကောင်း 5:28

သို့သော်၊ ယခု ငါဆိုသည်ကား၊ ကိလေသာစိတ်နှင့် မိန်းမတစ်ယောက်ကို ကြည့်သောသူသည် ထိုသူ၏စိတ်ထဲ၌ ထိုမိန်းမနှင့် ပြစ်မှားပြီးပြီ။

လုကာ 12:15

ထို့နောက် လူတိအား၊ “လောဘလွန်ကြူးခြင်း အမျိုးမျိုးကို သတိနန့် ယှောင်ကြည်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား လူ့အသက်သည် ဥစ္စာပစ္စည်းကြွယ်ဝမှု၌ မတည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

လုကာ 20:16

ထိုအခါ ယေသျှုက “စပျစ်ဥယျာဉ်သျှင်သည် လာပြီးလျှင် သူ့ရို့ကို အသီသတ်ပြီး ဥယျာဉ်ကို အခြားသော သီးစားခြံသမားတိပါးသို့ အပ်လိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထိုစကားကို ကြားသောအခါ သူရို့က၊ “ထိုသို့ မဖြစ်ပါစီကေ့” ဟု ဆိုကြ၏။

တမန်တော် 20:33

ငါသည် သူတစ်ပါး၏ ရွှီ၊ ငွီနှင့် အဝတ်အစားတိကို လိုချင်တပ်မက်ခြင်း မဟိ။

ရောမ 13:9

“ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူကို ကိုယ်နှင့်အမျှ ချစ်လော့” ဟူသော ပညတ်တစ်ပါးကို စောင့်ထိန်းလျှင် “သူ့မယားကို မပြစ်မှားနှင့်၊ လူအသက်ကို မသတ်နှင့်၊ သူ့ဥစ္စာကို မခိုးနှင့်၊ သူတစ်ပါးပိုင်သောပစ္စည်းဥစ္စာကို လိုချင်စိတ်မဟိကေ့” ဟူသော ပညတ်တရားများနှင့် အခြားသောပညတ်အားလုံးကို စောင့်ထိန်းပြီးဖြစ်၏။

ရောမ 3:20

ထို့ကြောင့် ပညတ်တရားအလိုကို လိုက်လျှောက်ခြင်းဖြင့် ဘုရားသခင်၏မျက်မှောက်၌ မည်သူမျှ ဖြောင့်မတ်သောသူတစ်ယောက် မဖြစ်လာနိုင်။ ပညတ်တရားသည်ကား လူသားတိသည် အပြစ်ကျူးလွန်ကြကြောင်းကို သိကြစီခြင်းငှာ ဖော်ပြလျက်ဟိ၏။

ရောမ 3:5

သို့ရာတွင် ငါရို့၏ပြစ်မှားခြင်းသည် ဘုရားသခင်ဖြောင့်မတ်တော်မူကြောင်းကို သာ၍ ထင်ရှားစီသလော။ ဘုရားသခင်သည် ငါရို့အား အပြစ်ပီးတော်မူသောအခါ မှားသည်ဟု ငါရို့က ပြောနိုင်မည်လော။ ထိုသို့ဆိုသော် လူ့ဇာတိသဘောအတိုင်း ငါဆိုခြင်း ဖြစ်လိမ့်မည်။

ရောမ 4:1

ထိုသို့ဖြစ်လျှင် ငါရို့ အမျိုး၏အဖ အာဗြဟံနှင့် ပတ်သက်၍ ငါရို့ဇာပိုင် ပြောရပါမည်နည်း။ သူ၏အတွိ့အကြုံကား ဇာပိုင်ဟိခလဲ။

ရောမ 4:15

ပညတ်တရားသည် ဘုရားသခင်၏အမျက်တော်ကို ယူဆောင်လာ၏။ သို့ရာတွင် ပညတ်တရားမဟိလျှင် ထိုပညတ်တရားကို လွန်ကျူးစရာအကြောင်းမဟိပေ။

ရောမ 5:20

အပြစ်လုပ်ခြင်းကို ထင်ရှားစီခြင်းငှာ ပညတ်တရားသည် ဝင်ရောက်လာရ၏။ သို့ရာတွင် အပြစ်တရား ထင်ရှားသောအရာ၌ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်သည် သာ၍ ထင်ရှားလာ၏။

ရောမ 6:15

ငါရို့သည် ပညတ်တရားအောက်၌မဟိ၊ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတရားအောက်၌ ဟိကြသည်ဖြစ်၍ အပြစ်ကို ပြုသင့်သလော။ ထိုသို့မပြုရ။

ရောမ 7:11

အပြစ်တရားသည် ပညတ်တော်အားဖြင့် အခွင့်ရ၍ ထိုပညတ်တော်အားဖြင့် ငါ့ကို လှည့်ဖြားကာ သီခြင်းတရားသို့ ငါ့ကို ပို့ဆောင်လေ၏။

ရောမ 7:13

သို့ရာတွင် ကောင်းမြတ်သောအရာသည် ငါအား သီခြင်းတရားသို့ ပို့ဆောင်နိန်သလား။ ထိုသို့ မဟုတ်။ အပြစ်တရားသည် မိမိ၏ပကတိသဘောကို ထင်ရှားစီခြင်းငှာ ကောင်းမြတ်သောအရာကို အသုံးချကာ ငါအား သီခြင်းသို့ ပို့ဆောင်နိန်၏။ ထို့ကြောင့် ပညတ်တော်သည် ဖော်ပြခြင်းအားဖြင့် အလွန်ကြောက်မက်ဖွယ်သော အပြစ်တရားများသည် ထင်ရှားလာရ၏။

ရောမ 7:5

အကြောင်းမူကား ငါရို့သည် လူ့ဇာတိသဘောဖြင့် အသက်ရှင်ခစဉ် ပညတ်တရားအားဖြင့် ပြင်းပြသည့် အပြစ်ပြုလိုသောစိတ်သည် ငါရို့၏ကိုယ်ခန္ဓာထဲ၌ သီခြင်းတရားအတွက် အသီးကို သီးစီရန်ဖြစ်၏။

ရောမ 7:8

သို့သော်လည်း ပညတ်တော်အားဖြင့် အပြစ်တရားသည် ငါ့အထဲ၌ဟိသော တပ်မက်စိတ်အမျိုးမျိုး၌ ကျင်လည်စီခြင်းငှာ အခွင့်ရသည်ကို တွိ့ရ၏။ ပညတ်တရားမဟိလျှင် အပြစ်တရားသည် အသီဖြစ်၏။

၁ ကောရိန္သု 15:56

သီမင်း၏အစွယ်ကား ဒုစရိုက်အပြစ်ဖြစ်၏။ ဒုစရိုက်အပြစ်သည် ပညတ်တရားမှ တန်ခိုးကို ရဟိ၏။

ဧဖက် 5:3

သင်ရို့သည် ဘုရားသခင်၏လူစုတော် ဖြစ်သဖြင့် ကာမဂုဏ်လိုက်စားမှု၊ မစင်ကြယ်မှုနှင့် လောဘလွန်ကြူးမှု အကြောင်းများကို သင်ရို့တွင် ပြောဆိုခြင်းပင် မဟိစီကေ့။

ကောလောသဲ 3:5

ထို့ကြောင့် ကာမဂုဏ်လိုက်စားခြင်း၊ ညစ်ညူးစွာကျင့်ခြင်း၊ ကိလေသာပြင်းပြခြင်း၊ မကောင်းမှုကို ပြုလုပ်လိုသောဆန္ဒပြင်းပြခြင်းနှင့် ရုပ်တုကိုးကွယ်ခြင်း ပုံစံတစ်မျိုးဖြစ်သော လောဘလွန်ကျူးခြင်းများ စသည့် မြီကြီးနှင့်ဆိုင်သော လုပ်ဆောင်ချက်များကို သီဆုံးစီကြလော့။

၁ သက်သာလောနိတ် 4:5

ဘုရားသခင်ကို မသိသော တခြားလူမျိုးတိကဲ့သို့ ကိလေသာတပ်မက်ခြင်း စိတ်၏အလိုသို့ မလိုက်ကတ်ကေ့။

ဟေဗြဲ 7:19

မောသျှေ၏ပညတ်တရားသည် ပြည့်စုံခြင်းသို့ မရောက်နိုင်၊ ယခုအခါ သာ၍ကောင်းမြတ်သော မျှော်လင့်ခြင်းတစ်ခုကို ရထားကြသည်ဖြစ်၍ ငါရို့သည် ထိုမျှော်လင့်ခြင်းအားဖြင့် ဘုရားသခင်ထံတော်ပါးသို့ ရောက်လာကြ၏။