19 သူသည် အသက် ၁၀၀ ခန့် ပြည့်ပြီဖြစ်၍ မိမိသည် သီဆုံးခါနီးပြီ ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်းကောင်း၊ မိမိ၏မယား စာရာသည် အချေမရနိုင်သည်ကို လည်းကောင်း စဉ်းစားမိသော်လည်း သူ၏ ယုံကြည်ခြင်းကို မလျှော့ပေ။
ယေသျှုကလည်း “လာလော့” ဟု အမိန့် ပီးလိုက်သည်နှင့် ပေတရုသည် လောင်းထဲက ဆင်းကာ ရီထက်မှာ လမ်းလျှောက်၍ ယေသျှုပါးသို့ လား၏။
ယေသျှုသည် ချက်ချင်း လက်ကို ဆန့်၍ ပေတရုကို ဆွဲကိုင်ပြီးလျှင် “ယုံကြည်ခြင်းအားနည်းသောသူ ဇာကြောင့် မယုံသင်္ကာဖြစ်နိန်လဲ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယုံကြည်ခြင်း အားနည်းသူရို့၊ ဤနိ့မြင်၍ နက်ဖြန်ခါ မီးဖိုထဲသို့ ချရမည့် မြက်ရိုင်းပန်းတိကိုတောင်မှ ဤသို့သောအဝတ်နှင့် ဝတ်ဆင်ပီးသော ဘုရားသခင်သည် သာ၍ လှပသောအဝတ်များနှင့် သင်ရို့ကို ဝတ်ဆင်ပီးလိမ့်မည် မဟုတ်ပါလား။
ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့သည် ဇာဖြစ်လို့ အကြောက်လွန်နိန်ကတ်လဲ၊ အလွန် ယုံကြည်ခြင်း နည်းကတ်တေကား” ဟု ဆိုပြီးနောက် အိပ်ရာမှ ထ၍ မုန်တိုင်းနှင့် ရီလှိုင်းကို ရပ်တန့်ရန် အမိန့်ပီးလိုက်သဖြင့် လီပြင်းမုန်တိုင်သည် ငြိမ်သက်လားလေ၏။
အမဲသားစားခြင်း၊ ဝိုင်သောက်ခြင်းမှစ၍ သင်၏ညီအစ်ကို မောင်နှမတစ်ဦး တစ်ယောက်ကို အပြစ်ရောက်စီမည့် ဇာအရာကိုမျှ မပြုမူခြင်းသည် ကောင်း၏။