9 ပြီးနောက် ဒါဝိဒ်က ပြောထားခသည်မှာ၊ “သူရို့၏စားပွဲသည် သူရို့အတွက် ကျော့ကွင်းသော်လည်းကောင်း ထောင်ချောက်သော်လည်းကောင်း တိုက်မိ၍ လဲစရာအဖြစ်သော်လည်းကောင်း၊ ခံထိုက်သောအပြစ်သော်လည်းကောင်း ဖြစ်ပါစီ။
ယေသျှုကလည်း ပေတရုဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ပြီးလျှင် “အချင်းစာတန်၊ ငါ့အနားက ထွက်လားလီ။ သင်သည် ငါ၏လမ်းခရီး၌ အတားအဆီး ဖြစ်၏။ သင်၏အတွေးကား ဘုရားသခင်ထံမှ လာသည် မဟုတ်၊ လူ၏အတွေးသာ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သို့သော် ဘုရားသခင်က ‘အသင် လူမိုက်၊ ဤည၌ သင့်၏အသက် ချုပ်ငြိမ်းရလိမ့်မည်။ သို့ဖြစ်၍ သင်စုဆောင်းထားသော ဥစ္စာပစ္စည်းတိက ဇာသူ့ ဥစ္စာ ဖြစ်လိမ့်မည်နည်း’” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထို့ကြောင့် ငါရို့သည် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် အပြစ်မစီရင်ဘဲနိန်ကြကုန်အံ့။ သင်ရို့၏ ညီအစ်ကို မောင်နှမတစ်ယောက်ယောက်ကို တိုက်မိ၍ လဲစီခြင်းငှာ၊ သို့တည်းမဟုတ် လမ်းမှားစီခြင်းငှာ မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ဆောင်ဘဲနိန်ကြကုန်အံ့။
ကောင်းကင်တမန်ရို့က ငါရို့အဖိုး အဖီးရို့အား ပီးခသော ဗျာဒိတ်တော်သည် မှန်ကန်သည်ဖြစ်၍ ထိုဗျာဒိတ်တော်ကို ငြင်းပယ်သောသူ သို့မဟုတ် မလိုက်နာသောသူရို့သည် ထိုက်တန်သော အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ခံကြရသည်ဖြစ်၍