15 သို့ဖြစ်၍ ငါသည် ရောမမြို့၌ နီထိုင်ကြသော သင်ရို့ကိုလည်း သတင်းကောင်းတရား ဟောပြောခြင်းငှာ စိတ်အားထက်သန်လျက် ဟိ၏။
စပါးရိတ်သိမ်းမည့်သူများကို စီရွှတ်ပီးရန်၊ စပါးသျှင်ပါးမှာ ဆုတောင်းကြပါ” ဟု တပည့်တော်တိအား မိန့်တော်မူ၏။
ဤမိန်းမသည် သူမ တတ်နိုင်သမျှနှင့် ငါ့ကို ပြုစုလီယာ။ ငါ၏ရုပ်ခန္ဓာကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းငှာ ဆီမွှီးနှင့် ကြိုတင်လိမ်းကျန်လီယာ။
ယေသျှုလည်း “ငါ၏ စားစရာကား၊ ငါ့ကို စီရွှတ်သော အသျှင်၏အလိုတော်ကို နာခံခြင်းနှင့် ထိုအသျှင်က ငါ့ကို ပီးအပ်ထားသော လုပ်ငန်းတာဝန်ကို ပြီးစီးအောင် လုပ်ဆောင်ခြင်းပင် ဖြစ်၏။
သို့ရာတွင် ပေါလုက၊ “သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ဤပိုင် ငိုယိုပြီးလျှင် ငါ့နှလုံးကို ကြီကွဲအောင် လုပ်နိန်ကြသနည်း။ ငါသည် အသျှင်ယေသျှု၏ နာမအဖို့အလို့ငှာ ယေရုဆလင်မြို့၌ တုပ်နှောင်ခံရန် သာမက အသီခံရန်ပင် အသင့်ဟိ၏” ဟု ပြန်ပြောလေ၏။
ဟောပြောဖို့လူတိကို မပို့ပီးလျှင် သတင်းကောင်းတရားကို ဇာသူ ဟောပြောနိုင်ဖို့လဲ။ ကျမ်းစာက ဆိုထားသည်မှာ “သတင်းကောင်းတရားကို ယူဆောင်လာသောသူရို့သည် အလွန် ချီးမွမ်းအံ့ဩဖွယ် ကောင်းလီစွ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
သင်ရို့သည် တတ်နိုင်သမျှ လူတိုင်းနှင့် ငြိမ်းချမ်းစွာ နီထိုင်ကြလော့။
ငါ၏ပြင်းပြသောဆန္ဒမှာ ခရစ်တော်၏သတင်းကောင်းကို မကြားဖူးသော နီရာများ၌ ထိုသတင်းကောင်းကို ဟောပြောရန်ဖြစ်၏။ လူတစ်ဦး တစ်ယောက် ချထားသော အုတ်မြစ်တစ်ခုထက်မှာ တည်ဆောက်ခြင်းငှာ ငါသည် အလိုမဟိ။
ငါသည် မိမိဆန္ဒအလျောက် အမှုတော်ကို ဆောင်ရွက်လျှင် အကျိုးဟိ၏။ သို့ရာတွင် မိမိဆန္ဒအလျောက်မဟုတ်လျှင် ဘုရားသခင်သည် ငါအား ဤအမှုတော်ကို လုပ်ဆောင်ရန် ပီးအပ်ထားခြင်းဖြစ်၏။
သင်ရို့ ပီးကမ်းခြင်း၌ စေတနာစိတ်ဟိလျှင် ဘုရားသခင်သည် သင်ရို့၏ မတတ်နိုင်သည်ကို မထောက်ဘဲ တတ်နိုင်သည်ကိုသာ ထောက်၍ သင်ရို့၏ ပီးလှူခြင်းကို လက်ခံတော်မူလိမ့်မည်။