14 ထိုအသံက “ဥဖရတ်မြစ်ကြီးအနားမှာ ချိုင်ထားသော ကောင်းကင်တမန်လေးပါးကို ဖြီရွှတ်လော့” ဟု ဆဋ္ဌမကောင်းကင်တမန်အား ဆို၏။
ထို့နောက် ဆဋ္ဌမ ကောင်းကင်တမန်သည် မိမိ၏ ဖလားကို ဥဖရတ်မြစ်ကြီးထက်သို့ သွန်ချလိုက်၏။ ထိုအခါ အရှိ့အရပ်မှ လာသော သျှင်ဘုရင်ရို့အတွက် လမ်းဖြစ်စီခြင်းငှာ မြစ်ရီသည် ခန်းခြောက်လားလေ၏။
ထို့နောက်မှ ကောင်းကင်တမန် လေးပါးရို့သည် ကမ္ဘာမြီကြီးအစွန်း အရပ်လေးမျက်နှာတွင် ရပ်နိန်သည်ကို ငါမြင်ရ၏။ သူရို့သည် ကုန်းမြီထက်သို့ လည်းကောင်း၊ ပင်လယ်ပြင်၌ လည်းကောင်း၊ သစ်ပင်များကို လည်းကောင်း လီမတိုက်ခတ်နိုင်စီခြင်းငှာ အရပ်လေးမျက်နှာမှ လီများကို ဆွဲကိုင်ထားကြ၏။
ထို့နောက် အသက်ရှင်တော်မူသော ဘုရားသခင်၏ တံဆိပ်တော်ကို ကိုင်ဆောင်လာသော ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် အရှိ့အရပ်မှ တက်လာသည်ကို ငါမြင်ရ၏။ ထိုသူသည် မြီကြီးနှင့် ပင်လယ်ကို ဘေးဥပါဒ်သင့်စီနိုင်သော တန်ခိုးကို ရဟိထားသည့် ကောင်းကင်တမန်လေးပါးရို့အား ကျယ်သောအသံဖြင့် ခေါ်လေ၏။
ထို့နောက် ဘုရားသခင်၏ ရှိ့တော်တွင် ရပ်လျက်နိန်သည့် ကောင်းကင်တမန် ခုနစ်ပါးကို ငါမြင်ရ၏။ သူရို့အား တံပိုးခရာ ခုနစ်လုံးကို ပီးအပ်ထားလေ၏။
ထို့နောက် တံပိုးခရာခုနစ်လုံးကို ကိုင်ထားသော ကောင်းကင်တမန်ခုနစ်ပါးရို့သည် တံပိုးခရာမှုတ်ရန် အသင့်ပျင်ဆင်ကြ၏။
ထိုကောင်းကင်တမန် လေးပါးရို့သည် လွတ်မြောက်ကြ၏။ သူရို့သည် ဤမည်သော အချိန်နာရီ၊ နိ့ရက်၊ လ၊ နှစ်အဖို့ လူသားမျိုးနွယ်၏ လူဦးရေသုံးပုံတစ်ပုံကို သုတ်သင်ပစ်ရန် အတွက် အသင့်ဟိနိန်သူများ ဖြစ်ကြ၏။