1 ထို့နောက် ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် တွင်းနက်ကြီး၏ သော့ကို လည်းကောင်း၊ သံကြိုးကြီးတစ်ချောင်းကို လည်းကောင်း မိမိ၏လက်၌ ကိုင်လျက် ကောင်းကင်မှ ဆင်းလာသည်ကို ငါမြင်ရ၏။
နတ်ဆိုးရို့က “အကျွန်ရို့ကို အဆုံးမဟိသော တွင်းနက်ထဲ၌ လားဖို့ အမိန့်မပီးပါကေ့” ဟု ယေသျှုအား တောင်းပန်ကြ၏။
အကြောင်းမူကား အပြစ်ကျူးလွန်ကြသော ကောင်းကင်တမန်များကို ဘုရားသခင်သည် ချမ်းသာပီးတော်မမူဘဲ ငရဲထဲသို့ ပစ်ချတော်မူပြီး၊ ထိုနီရာတွင် သူရို့ကို မှောင်မိုက်ထဲ၌ သံကြိုးများဖြင့် ချိုင်ထားကာ တရားစီရင်တော်မူရာနိ့ကို စောင့်နိန်စီတော်မူ၏။
သူရို့၌ ဟိထားသော အခွင့်အာဏာကို မထိန်းသိမ်းဘဲ နီရာအရပ်ကို စွန့်လားကြသည့် ကောင်းကင်တမန်တိအား ဘုရားသခင်သည် တရားစီရင်တော်မူရာ ကြီးစွာသောနိ့၌ သူရို့အား အပြစ်ဒဏ်ပီးရန် မှောင်မိုက်သော အောက်အရပ်တွင် ထာဝရ ချုပ်နှောင်ထားတော်မူ၏။
ငါသည် အသက်ရှင်တော်မူသော သူဖြစ်၏။ ငါသည် သီခသော်လည်း အဂုတွင် ထာဝရအသက်ရှင်လျက် ဟိ၏။ ငါသည် သီခြင်းတရားနှင့် မရဏာနိုင်ငံကို အစိုးရ၏။
ထို့နောက် ခွန်အားကြီးသော ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသည်ကို ငါမြင်ရ၏။ သူသည် မိုးတိမ်ကို ဝတ်ဆင်၍ သူ၏ဦးဂေါင်းပတ်လည်တွင် သက်တန့်တစ်ခု ဟိ၏။ သူ၏မျက်နှာသည် နီနှင့်တူ၏။ သူ၏ခြီထောက်သည် မီးတိုင်များ နှင့်တူ၏။
ထို့နောက် ကောင်းကင်မှ ဆင်းသက်လာသော အခြား ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးကို ငါ မြင်ရ၏။ ထိုသူသည် ကြီးစွာသောအခွင့်အာဏာ ဟိသောသူဖြစ်၏။ သူ၏အရောင်အဝါသည် မြီကြီးတစ်ပြင်လုံးကို ထွန်းလင်းတောက်ပစီ၏။
ကောင်းကင်တမန်သည် နဂါးကို တွင်းနက်ကြီးထဲသို့ ပစ်ချကာ တွင်းကို ပိတ်ပြီး အနှစ်တစ်ထောင်ကုန်ဆုံးသည့်တိုင်အောင် လူမျိုးတကာရို့အား မလှည့်ဖျားနိုင်စီခြင်းငှာ တံဆိပ်ခတ်နှိပ်၍ ထား၏။ ထိုကာလပြီးနောက် သူ့အား ခေတ္တခဏ လွှတ်ပီးရမည်။