16 “ဖြစ်ရလေခြင်း၊ ဖြစ်ရလေခြင်း။ ပိတ်ချောထည်၊ နီမောင်းသောပိုးထည်၊ အနီရောင် အဝတ်အထည်၊ ရွှီတန်ဆာ၊ ကျောက်မျက်ရတနာတန်ဆာ၊ ပုလဲတန်ဆာများကို ဝတ်ဆင်ထားသော မြို့ကြီးသည်၊
ထို့နောက် ကောင်းကင်တမန်သည် ဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ငါ့အား တောကန္တာရသို့ ဆောင်ယူလေ၏။ ထိုအရပ်တွင် နီရဲသောသားရဲထက်၌ ထိုင်နိန်သော မိန်းမတစ်ယောက်ကို ငါမြင်ရ၏။ သားရဲ၏ ကိုယ်တစ်ခုလုံးတွင် ဘုရားသခင်၏ ဘုန်းတော်ကို ယှုတ်ချသည့် အမည်နာမများကို ရီးသားထား၏။ ထိုသူ၌ ဦးဂေါင်းခုနစ်လုံးနှင့် ဂြိုဆယ်ချောင်း ဟိ၏။
ထိုမိန်းမသည် အနီနှင့် မရမ်းစိ့ရောင် အဝတ်များကို ဝတ်လျက် ရွှီ၊ ကျောက်မျက်ရတနာ၊ ပုလဲ စသောတန်းဆာများကို ဆင်ယင်ထား၏။ သူမသည် ကာမဂုဏ်လိုက်စားမှုဆိုင်ရာ စက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသော ညစ်ညမ်းမှုများနှင့် ပြည့်နိန်သည့် ရွှီဖလားကို ကိုင်ထား၏။
ထိုမြို့ကို ကျွမ်းလောင်စီသော မီးလျှံများမှ မီးခိုးများကို သူရို့ မြင်သောအခါ “ဇာခါ၌မျှ ဤမြို့ကြီးကဲ့သို့ ကြီးကျယ်ခမ်းနားသော မြို့မဟိခဖူးပါ” ဟု အော်ဟစ်ကြ၏။
သူရို့သည် မြီမှုန့်များကို မိမိရို့ဂေါင်းထက်၌ ကြဲဖြန့်လျက် “မဟာမြို့ကြီးသည်ကား ဖြစ်ရလေခြင်း၊ ဖြစ်ရလေခြင်း။ ပင်လယ်ကူး သင်္ဘောပိုင်သျှင် အပေါင်းကို ကြွယ်ဝချမ်းသာစီသော မြို့ကြီးသည် တစ်နာရီအတွင်း ဟိသမျှ ဆုံးယှုံးပါသည်တကား” ဟု ငိုကြွီးမြည်တမ်း ကြ၏။