8 ထိုအခါ တပည့်တော်ရို့သည် ချက်ချင်း မိမိရို့ပတ်လည်သို့ လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုလျှင် ယေသျှုမှတစ်ပါး အခြားမည်သူ့ကိုမျှ မတွိ့ကြပေ။
ထိုအခါ မိုးတိမ်တိုက်သည် ပေါ်လာပြီး သူရို့အား အုပ်မိုး၍ “ဤသူကား ငါ နှစ်သက်မြတ်နိုးရာ ငါ၏ချစ်သားဖြစ်ပေ၏ — သူ၏စကားကို နားထောင်ကြလော့” ဟု မိုးတိမ်တိုက်မှ အသံတော် ထွက်ပေါ်လာ၏။
ထို့နောက် ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် တောင်ထက်မှ ဆင်းလာစဉ် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့ တွိ့မြင်ခသော အမှုအရာများကို လူသားသည် သီခြင်းမှ မထမြောက်မီတိုင်အောင် ဇာသူ့ကိုမျှ မပြောကတ်ကေ့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
ထိုအခါ သူရို့၏မျက်စိအမြင်သည် ပွင့်လာပြီးလျှင် ကိုယ်တော်မှန်းသိကြသော်လည်း ကိုယ်တော်သည် သူရို့ရှိ့မှ ကွယ်ပျောက်လေ၏။
အသံတော် တိတ်လားသောအခါ ထိုနီရာ၌ ယေသျှုတစ်ပါးတည်းကိုသာ တွိ့ရ၏။ ထိုနိ့ရက်ကာလ၌ တပည့်တော်ရို့သည် မိမိရို့ မြင်တွိ့ရသော အကြောင်းအရာများကို ဇာသူကိုမှမပြောဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာနိန်ကြ၏။
ထိုသို့ သုံးကြိမ်၊ သုံးလီ ဖြစ်ပျက်ပြီးနောက် ထိုခြုံလွှာကြီးကို ကောင်းကင်သို့ ပြန်၍ ရုတ်သိမ်းလားလေ၏။