27 သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် သူငယ်၏လက်ကို ကိုင်၍ ထူမတော်မူလျှင် သူငယ်သည် ထလာ၏။
သို့သော် လူတိ ထွက်လားကြသည်နှင့်တပြိုင်နက်၊ ယေသျှုသည် မိန်းမသျှေ၏အခန်းထဲသို့ ဝင်ပြီးလျှင် သူမ၏လက်ကို ကိုင်၍ ဆွဲထူလိုက်သောခါ သူမသည် မတ်တတ်ထလေ၏။
ယေသျှုသည် သူမအနားသို့ လားပြီးလျှင် လက်ကိုကိုင်ဆွဲ၍ ထူမတော်မူ၏။ ထိုအခါ သူမသည် ဖျားနာပျောက်၍ အာဂန္တုဝတ်ကို ပြုလေ၏။
ယေသျှုသည် သနားတော်မူသဖြင့်၊ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကို တို့ပြီး “ငါ အလိုဟိ၏၊ သန့်ယှင်းစီလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ကိုယ်တော်သည် သူငယ်မသျှေ၏ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ “တလိသကုမိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အနက်ကား “မိန်းမငယ် ထလော၊ ငါ ဆို၏” ဟု ဆိုလိုသတည်း။
ယေသျှုသည် မျက်စိမမြင်သောသူ၏ လက်ကိုဆွဲ၍ ရွာပြင်သို့ ခေါ်လားတော်မူပြီးလျှင် ထိုသူ၏မျက်စိကို တန်းထွီးဖြင့်ထွီးကာ ထိုသူအထက်မှာ လက်တော်ကို တင်လျက် “သင် တစ်ခုခုကို မြင်ရသလော” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
ထိုဝိညာဉ်သည် အော်ဟစ်ပြီးလျှင် သူငယ်အား ပြင်းစွာတက်စီပြီးမှ ထွက်လားလေ၏။ သူငယ်သည်လည်း လူသီကဲ့သို့ ဖြစ်နိန်သဖြင့် လူအပေါင်းရို့က “အသျှေ သီယာ” ဟု ပြောကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်တော်မူပြီးမှ တပည့်တော်ရို့က “အကျွန်ရို့သည် ယင်းနတ်ကို မောင်းထုတ်၍ ဇာအတွက် မရနိုင်ပါသနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
ထိုအခါ တပ်မှူးက လူငယ်၏လက်ကို ဆွဲ၍ ဆိတ်ကွယ်ရာသို့ ခေါ်လားကာ “သင်သည် ငါ့ကို ဇာချင့် ပြောလိုသနည်း” ဟု မိန်းလျှင်၊
ထို့နောက် ပေတရုသည် မိမိ၏ ညာဖက်လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ကာ ထူမလိုက်သည်နှင့်တပြိုင်နက် သူ၏ခြီနှင့် ခြီဆစ်ရို့သည် ချက်ချင်း သန်မာလာသဖြင့်၊
ပေတရုသည် သူမအား လက်ကိုကမ်းပြီးလျှင် ထရပ်နိုင်ရန် ဖေးမလေ၏။ ထို့နောက် မုဆိုးမများ အပါအဝင် ယုံကြည်သူများ အားလုံးကိုခေါ်၍ သူမ အသက်ရှင်လျက်ဟိကြောင်းကို ပြလေ၏။