21 ယေသျှုကလည်း “ဤပိုင် ဖြစ်နိန်သည်ကား ကြာယာလော့” ဟု သူငယ်၏ဖခင်အား မိန်းတော်မူလျှင်၊ ဖခင်က “အသျှေကတည်းမှစ၍ ဖြစ်နိန်ပါ၏။
ထိုအခါ မိန်းမတစ်ယောက်သည် တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ပတ်လုံး သွီးသွန်နာခံစားရ၍၊
သူရို့သည် သူငယ်အား ယေသျှုထံသို့ ယူလာကြ၏။ ထိုဝိညာဉ်သည် ယေသျှုကို မြင်လျှင်မြင်ချင်း သူငယ်အား ပြင်းစွာတုန်တတ်စီပြီး မြီထက်သို့ လဲကျကာ လူးလိမ့်လျက် သူငယ်၏ပါးစပ်မှ အမြှုပ်ထွက်လျက် နိန်၏။
ယင်းဝိညာဉ်ဆိုးသည် သားသျှေကို သီစီခြင်းငှာ မီးထဲ၌ လည်းကောင်း၊ ရီထဲ၌ လည်းကောင်း အလီလီ လဲစီတတ်ပါ၏။ ကိုယ်တော် တတ်နိုင်သည်ဆိုလျှင် အကျွန်ရို့ကို သနား၍ ကယ်မတော်မူပါ” ဟု ပြန်၍ လျှောက်ထား၏။
အဂုတွင် အာဗြဟံ၏သမီးဖြစ်သည့် ဤမိန်းမသည် တစ်ဆယ့်သျှစ်နှစ်ပတ်လုံး စာတန်၏တုပ်နှောင်ခြင်းကို ခံနိန်ရ၏။ သူမကို ဥပုသ်နိ့၌ ထိုတုပ်နှောင်ခြင်းမှ မလွှတ်အပ်သလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ပတ်လုံး သွီးသွန်နာ စွဲနိန်သော မိန်းမတစ်ယောက်သည် မိမိ၌ဟိသော ငွီကြေးများ အကုန်ခံပြီး ဆီးဆရာများနှင့် ကုသသော်လည်း မည်သည့်ဆီးဆရာမှ ရောဂါကို ပျောက်နိုင်စွမ်း မဟိကြ။
ယေသျှုသည် လမ်း၌ကြွတော်မူစဉ် မွီးရာပါ မျက်ကန်းတစ်ယောက်ကို တွိ့မြင်တော်မူ၏။
လုတ္တရမြို့၌ လမ်းမလျှောက်နိုင်သော ဝမ်းတွင်းပါ ခြီမစွမ်းသူ တစ်ယောက်ဟိ၏။
ထိုစဉ် လူတိက ဝမ်းတွင်းပါ ခြီမသန်စွမ်းသူ ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို ထမ်းလာကြ၏။ ဗိမာန်တော်ထဲသို့ လာကြသောသူတိပါးမှ ငွီကြေးတောင်းခံနိုင်ရန် နိ့စဉ်နိ့တိုင်း ထိုသူကို တင့်တယ်ဟု ခေါ်သော တန်းခါးအနားတွင် ချထားလေ့ဟိကြ၏။
ဤနိမိတ်လက္ခဏာအားဖြင့် ရောဂါပျောက်ကင်းသူသည် အသက်လေးဆယ်ကျော်အရွယ်ဖြစ်၏။
ထိုမြို့တွင် လီဖြတ်၍ သျှစ်နှစ်ပတ်လုံး အိပ်ရာထဲတွင် တုံးတုံးလဲနိန်သူ အဲနေ ဟူ၍ နာမည်ဟိသော သူတစ်ယောက်ကို တွိ့၏။