17 လူစုလူဝေးထဲမှ လူတစ်ယောက်က “ဆရာ၊ ဝိညာဉ်ဆိုးဝင်ပူးပြီး စကားအနိန်သော အကျွန်၏သားသျှေကို ကိုယ်တော်ထံသို့ ခေါ်လာပါ၏။
ထို့နောက် လူအချို့သည် နတ်ဆိုးဝင်ပူးသောကြောင့် မျက်စိကန်း၍ စကားအ နိန်သော သူတစ်ယောက်ကို ယေသျှုပါးသို့ ယူလာကြ၏။ ယေသျှုသည် ထိုသူအား ကျန်းမာစီတော်မူသဖြင့် ထိုသူသည် မျက်စိမြင်၍ စကားပြောနိုင်လေ၏။
“အသျှင်ဘုရား၊ အကျွန့်သားကို သနားတော်မူပါ။ သူသည် ဝက်ရူးပြန်ရောဂါကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနိန်ရပြီးလျှင် မီးထဲ၌လည်းကောင်း၊ ရီထဲ၌လည်းကောင်း မကြာမကြာ လဲကျတတ်ပါ၏။
ထိုသူနှစ်ယောက် ထွက်လားကြသောအခါ လူတချို့သည် နတ်ဆိုးဝင်ပူးနိန်သောကြောင့် စကားမပြောနိုင်သော လူအ တစ်ယောက်ကို ယေသျှုပါးသို့ ခေါ်ဆောင်လာကြ၏။
ထိုအခါ လူတချို့သည် အသျှေရို့ကို ယေသျှု၏ လက်တော်ဖြင့် တို့ထိတော်မူစီခြင်းငှာ အထံတော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခကြ၏။ ထို့ကြောင့် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုသူရို့ကို အပြစ်တင်ကြ၏။
“အကျွန်၏သမီးသျှေ သီဖို့ ဖြစ်နိန်ယာ။ ထိုအသျှေကို အသက်ရှင်ကျန်းမာစီခြင်းငှာ ကိုယ်တော်ကြွပြီးလျှင် အသျှေထက်မှာ လက်တော်ကို တင်ပီးတော်မူပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား အနူးအညွှတ်တောင်းပန်လေ၏။
သူမသည် တစ်ပါးအမျိုး၊ ယှုရိပြည် ဖိနိတ်နယ်သူ ဖြစ်၏။ မိမိ၏သမီးပါးမှ နတ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်ပီးတော်မူခြင်းငှာ ကိုယ်တော်အား တောင်းပန်၏။
ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား “သင်ရို့သည် ဤသူရို့နှင့် ဇာအကြောင်းကို ငြင်းခုံ ပြောဆိုနိန်ကြသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
ဝိညာဉ်ဝင်ပူးသည့်အခါတိုင်း သားသျှေသည် မြီကြီးထက်မှာ လဲကျတတ်ပါ၏။ ပါးစပ်မှလည်း အမြှုပ်ထွက်၍ အံသွားကြိတ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကိုလည်း မာတောင့်စီပါ၏။ ဆရာတပည့်တိကို ယင်းဝိညာဉ်အား နှင်ထုတ်ပီးစီခြင်းငှာ တောင်းပန်သော်လည်း သူရို့သည် မတတ်နိုင်ကြပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်ထား၏။
လူစုလူဝေးရို့သည် စုရုံး၍ ဗြီးလာကြသည်ကို ယေသျှုသည် မြင်တော်မူလျှင် “ဆွံ့အ၍ နားပင်းစီသော နတ်၊ ယင်းအသျှေပါးက ထွက်လော့။ ဇာခါမျှ ပြန်ဝင်မပူးကေ့၊ ငါ အမိန့်ပီး၏” ဟု ဝိညာဉ်ဆိုးအား မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် ဆွံ့အသော နတ်ဆိုးကို နှင်ထုတ်တော်မူ၏။ နတ်ဆိုး ထွက်လားပြီးနောက် ဆွံ့အသောသူသည် စကားပြောလေ၏၊ ထို့ကြောင့် လူထုပရိသတ်ရို့သည် အံ့သြကြ၏။
ပရိသတ်ထဲမှ လူတစ်ယောက်က “ဆရာ၊ အကျွန်၏ တစ်ဦးတည်းသောသားကို ကြည့်ရှုတော်မူပါ၊ တောင်းပန်ပါ၏။
ယေသျှုသည် ယုဒပြည်မှ ဂါလိလဲပြည်သို့ ကြွလာတော်မူကြောင်းကို ထိုသူသည် ကြားသိကြသောအခါ ကိုယ်တော်ထံသို့ လာပြီးလျှင် ကပေရနောင်မြို့သို့ ကြွ၍ သီလုနီးပါးဖြစ်နိန်သော မိမိ၏သားကို ကျန်းမာစီခြင်းငှာ တောင်းလျှောက်လေ၏။