7 သူရို့၌ ငါးသျှေ အနည်းချေ ဟိကြသည်ဖြစ်၍ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ လူအပေါင်းရို့အား ဝီပီးစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား စီခိုင်းတော်မူ၏။
ကိုယ်တော်သည် လူပရိသတ်တိကို မြက်ခင်းပြင်ထက်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ တပည့်တော်တိကို ပီး၏၊ တပည့်တော်တိသည် ထိုမုန့်ကို လူတိအား ဝီငှပီးကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် လူရို့ကို မြီထက်၌ ထိုင်စီခြင်းငှာ မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ခုနစ်လုံးကို ယူပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ လူအပေါင်းရို့အား ဝီပီးစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့ကို စီခိုင်းတော်မူသဖြင့် တပည့်တော်ရို့လည်း မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ပြုတော်မူ၏။
သင်ရို့သည် ဇာကြောင့် ကိုယ့်မျက်စိ၌ဟိသော သစ်သားစကိုမမြင်ဘဲ၊ ညီအစ်ကိုမျက်စိ၌ဟိသော ငြောင့်ချေကို ဇာအတွက်နန့် မြင်ကြသနည်း။
ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “မိတ်ဆွီရို့ ငါး မရကြသလော” ဟု သူရို့အား မိန်း၏။ “တစ်ခုလည်း မရပါ” ဟု သူရို့က ပြန်ပြောကြ၏။