5 ယေသျှုက “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက် ဟိသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊ တပည့်တော်ရို့က “မုန့်၊ ခုနစ်လုံး ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ထားလေ၏။
ယေသျှုက “သင်ရို့၌ မုန့် ဇာလောက်ဟိလဲ” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊ တပည့်တော်ရို့က “မုန့်ခုနစ်လုံးနှင့် ငါးချေ အနည်းငယ် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြလေ၏။
ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက်ဟိသည်ကို လား၍ကြည့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် ရှာ၍တွိ့သောအခါ “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
တပည့်တော်ရို့ကလည်း ကိုယ်တော်အား “ဤတောကန္တာရတွင် ဤလူတိကို ဇာပိုင် ဝအောင်ကျွေးနိုင်မည်နည်း” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် လူရို့ကို မြီထက်၌ ထိုင်စီခြင်းငှာ မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ခုနစ်လုံးကို ယူပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ လူအပေါင်းရို့အား ဝီပီးစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့ကို စီခိုင်းတော်မူသဖြင့် တပည့်တော်ရို့လည်း မိန့်တော်မူသည့်အတိုင်း ပြုတော်မူ၏။
သို့သော် ယေသျှုကလည်း “သူရို့ စားစရာဖို့ သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ပီးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သူရို့က “အကျွန်ရို့က ဤလူတိအတွက် စားစရာကို လားပြီး ဝယ်ရပါမည်လော။ အကျွန်ရို့၌ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လည် လျှောက်ထားကြ၏။