32 ကိုယ်တော်သည် ဤသွန်သင်ချက်အား လျှို့ဝှက်ခြင်း အလျှင်းမဟိဘဲ မိန့်ကြားတော်မူသဖြင့် ပေတရုသည် ကိုယ်တော့်ကို မိမိနှင့်အတူ ဘေးနားသို့ ပင့်ခေါ်၍ အပြစ်တင်သောစကားကို လျှောက်လေ၏။
ပေတရုက ကိုယ်တော့်ကို ဘေးနားသို့ ခေါ်ယူကာ “သခင်ဘုရား၊ ဘုရားသခင်သည် ထိုအမှုကို တားဆီးတော်မူ၏၊ ထိုအမှုသည် ကိုယ်တော်၌ လုံးဝ မဖြစ်စီရ” ဟု တားမြစ်ပြောဆို၏။
ကိုယ်တော်မူကား လောင်း၏ပဲ့ပိုင်း၌ ခေါင်းအုံးထက်တွင် ကျိန်းစက်လျက် နီတော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်အား နှိုးပြီးလျှင် “ဆရာ၊ အကျွန်ရို့ သီဘေးနှင့် ကြုံနိန်ရသည်ကို ဥပေက္ခာပြုတော်မူပါသည်လော” ဟု မိန်းလျှောက်ကြ၏။
မာသမူကား အာဂန္တုဝတ်ဖြင့် ပျာယာခတ်နိန်၍ ကိုယ်တော်ထံသို့ ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်၊ “သူမသည် အကျွန့်ကို တစ်ယောက်တည်း အလုပ်လုပ်ခြင်းငှာ ချန်ထားခသည်ကို အသျှင်က လစ်လျူယှုနိန်သလား၊ အကျွန့်ကို ကူညီပီးဖို့ သူမကို ပြောပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
ထိုအခါ ယုဒလူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ဝိုင်းရံလျက် “သင်သည် ဇာလောက်ကြာအောင် ငါရို့၏ စိတ်နှလုံးကို ဒွိဟ ဖြစ်စီမည်နည်း။ မေသျှိယ ဖြစ်သည်ဆိုလျှင် အတိအလင်း ပြောပြပါ” ဟု ဆို၏။
ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည်၊ “လာဇရုက သီလားခယာ။
“ဤအကြောင်းအရာတိကို သင်ရို့အား ပုံဥပမာသုံး၍ ငါဟောပြောရ၏။ ပုံဥပမာမသုံးဘဲ ဟောပြောရသောအချိန် ရောက်လာလိမ့်မည်။ ထိုအချိန်ရောက်သောအခါ ခမည်းတော်အကြောင်းကို သင်ရို့အား ယှင်းလင်းစွာ ငါပြောပြလိမ့်မည်။
ယေသျှု၏ တပည့်တော်တိက “ယခုအခါ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့ကို ဥပမာမသုံးဘဲ ယှင်းလင်းစွာ ပြောလေပြီ။
ယေသျှုက “ငါသည် လောကလူအပေါင်းရို့ ရှိ့တွင် ထင်ရှားစွာ ဟောပြောခ၏။ ယုဒလူတိ စုဝေးကြသော ဗိမာန်တော်၌ သို့မဟုတ် တရားဇရပ်များ၌ အစဉ်မပြတ် ဟောပြောသွန်သင်ခ၏။