30 ထိုအခါ ယေသျှုက “ငါသည် ဇာသူဖြစ်ကြောင်းကို တစ်ယောက်ကိုမျှ မပြောကတ်ကေ့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
ဤသို့ တပည့်တော်တိအား ဆုံးမသွန်သင်ပြီးနောက် ယေသျှုက သူသည် မေသျှိယဖြစ်ကြောင်းကို ဇာသူ့ကိုမျှ မပြောစီခြင်းငှာ တပည့်တော်တိအား မိန့်မှာတော်မူ၏။
ထို့နောက် ယေသျှုက “နားထောင်၊ သင်သည် ဤအကြောင်းကို တစ်ယောက်ကိုလေ့ မပြောလီကေ့၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်ပါးသို့ လား၍ သင့်ကိုယ်ကို ပြလော့။ ထို့နောက် သင့်ရောဂါကို ပျောက်ကင်းစီသည့်အကြောင်း လူတိုင်းရှိ့မှာ သက်သီဖြစ်ခြင်းငှာ မောသျှေမိန့်မှာထားခသည့်အတိုင်း ပူဇော်သကာကို ဘုရားသျှင်အား ဆက်ကပ်လော့” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
ကိုယ်တော်သည် လူတိအား ဤအဖြစ်အပျက်ကို မည်သူ့ကိုမျှ မပြောကြားစီခြင်းငှာ တားမြစ်တော်မူ၏။ ထိုသို့ တားမြစ်သော်လည်း လူရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို သာ၍ ကြားပြောလေ၏။
ယေသျှုကလည်း “ရွာထဲသို့ ပြန်မဝင်ကေ့” ဟု ပညတ်တော်မူ၍ သူ၏အိမ်သို့ ရွှတ်လိုက်လေ၏။
ထို့နောက် ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် တောင်ထက်မှ ဆင်းလာစဉ် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့ တွိ့မြင်ခသော အမှုအရာများကို လူသားသည် သီခြင်းမှ မထမြောက်မီတိုင်အောင် ဇာသူ့ကိုမျှ မပြောကတ်ကေ့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား ပညတ်တော်မူ၏။
ယေသျှုကလည်း ဤအကြောင်းကို ဇာသူ့ကိုမှ မပြောမိစီရန် ကြပ်တည်းစွာ ပညတ်တော်မူ၏။