35 ချက်ချင်းပင် ထိုသူ၏နားသည် ပွင့်၍၊ လျှာသည်လည်း သွက်လက်လာသဖြင့် ထိုသူသည် စကားပီသစွာ ပြောလေ၏။
မျက်စိကန်းသောသူများ ပြန်မြင်ကြပြီ၊ ခြီထောက်ကျိုးသောသူတိလည်း လမ်းလျှောက်နိုင်ကြပြီ၊ နူနာစွဲနိန်သည့်သူတိလည်း နူနာပျောက်ကင်းကြပြီ၊ နားပင်းသောသူတိလည်းနားကြားနိန်ကြပြီးလျှင် သီသောသူတိလည်း ထမြောက်ကြပြီ၊ ဆင်းရဲသားတိလည်း သတင်းကောင်းကို ကြားရကြပြီ၊
ထိုသူသည်လည်း မိမိ၏ဖျာကို ကောက်ပြီးလျှင် လူအပေါင်းရို့ရှိ့မှ ထွက်လားလေ၏။ ထိုအမှုအရာကို တွိ့မြင်သောလူရို့သည် အလွန်တရာအံ့ဩကြပြီး “ဤပိုင် ငါရို့တစ်သက်မှာ တခါမှ မမြင်ဖူးပါ” ဟု ဆိုလျက် ဘုရားသခင်၏ ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းကြ၏။
ထို့နောက် ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ၊ “ဧဖသ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်ကား “ပွင့်စီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
ကိုယ်တော်သည် လူတိအား ဤအဖြစ်အပျက်ကို မည်သူ့ကိုမျှ မပြောကြားစီခြင်းငှာ တားမြစ်တော်မူ၏။ ထိုသို့ တားမြစ်သော်လည်း လူရို့သည် ထိုသတင်းတော်ကို သာ၍ ကြားပြောလေ၏။