မာကု 7:34 - ဓမ္မသစ်ကျမ်း ရခိုင်ဘာသာစကား

³⁴ ထို့နောက် ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ၊ “ဧဖသ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်ကား “ပွင့်စီ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။

မာကု 7:34 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

မာကု 1:41

ယေသျှုသည် သနားတော်မူသဖြင့်၊ လက်တော်ကိုဆန့်၍ ထိုသူကို တို့ပြီး “ငါ အလိုဟိ၏၊ သန့်ယှင်းစီလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

မာကု 15:34

မွန်းလွဲ သုံးနာရီအချိန်၌ ယေသျှုသည် “ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမ ရှာဗခသာနိ” ဟု အသံကျယ်စွာ အော်ကြွီးတော်မူ၏။ အဓိပ္ပာယ်ကား “အကျွန့် ဘုရားသခင်၊ အကျွန့် ဘုရားသခင်၊ အကျွန့်ကို ဇာကြောင့် စွန့်ပစ်သနည်း” ဟူ၍ဖြစ်၏။

မာကု 5:41

ကိုယ်တော်သည် သူငယ်မသျှေ၏ လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ “တလိသကုမိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ အနက်ကား “မိန်းမငယ် ထလော၊ ငါ ဆို၏” ဟု ဆိုလိုသတည်း။

မာကု 6:41

ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မုန့်ငါးလုံးနှင့်ငါးနှစ်ကောင်ကို ယူ၍ ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကို ဖဲ့တော်မူပြီးလျှင် လူတိကို ဝီငှစီခြင်းငှာ တပည့်တော်ရို့အား ပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ငါးနှစ်ကောင်ကိုလည်း ခွဲဝီပီးတော်မူ၏။

မာကု 7:35

ချက်ချင်းပင် ထိုသူ၏နားသည် ပွင့်၍၊ လျှာသည်လည်း သွက်လက်လာသဖြင့် ထိုသူသည် စကားပီသစွာ ပြောလေ၏။

မာကု 8:12

သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် သက်ပြင်းချတော်မူပြီး “အဂုခေတ်လူရို့သည် ဇာကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာကို တောင်းဆိုကြသနည်း။ ငါ အမှန်အကန်ဆိုသည်ကား ဤသူရို့ကို ဇာနိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ငါ မပြ” ဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊

လုကာ 18:42

ယေသျှုကလည်း၊ “သင်၏ မျက်စိမြင်စီ၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်မျက်စိကို မြင်စီ ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

လုကာ 19:41

ကိုယ်တော်သည် ယေရုဆလင်မြို့အနားသို့ ရောက်တော်မူ၍ ကြည့်တော်မူလျှင် ထိုမြို့အတွက် ငိုကြွီးလျက်၊

လုကာ 7:14

ထို့နောက် အနားသို့ ကြွတော်မူပြီးလျှင် တလားကို လက်တော်ဖြင့် တို့တော်မူလျှင် တလားထမ်းသူရို့သည် ရပ်နိန်ကြ၏။ ကိုယ်တော်က၊ “အချင်းလူငယ်၊ ထလော့၊ သင့်ကို ငါဆို၏” ဟု မိန့်တော်မူလျှင်၊

ယောဟန် 11:33

မာရိမှစ၍ သူမနှင့်အတူ လိုက်လာကြသော ယုဒလူအားလုံး ငိုကြွီးနိန်သည်ကို ယေသျှုသည် မြင်တော်မူလျှင် စိတ်တော်အလွန်ညှိုးငယ်၍ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်တော်မူ၏။

ယောဟန် 11:35

ယေသျှုသည် မျက်ရည်ကျတော်မူ၏။

ယောဟန် 11:38

ယေသျှုသည် စိတ်နှလုံး အလွန်ညှိုးငယ်၍ သင်္ချိုင်းဂူသို့ ကြွတော်မူ၏။ ထိုသင်္ချိုင်းဂူ အပေါက်ဝကိုလည်း ကျောက်တုံးဖြင့် ပိတ်ထား၏။

ယောဟန် 11:41

သူရို့သည် ကျောက်တုံးကို ဖယ်လိုက်ကြ၏။ ယေသျှုသည် အထက်သို့ မျှော်ကြည့်တော်မူပြီးလျှင် “အဘ၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန့်စကားကို နားညောင်းတော်သောကြောင့် ကျေးဇူးတော်ကြီးမားလှပါ၏၊

ယောဟန် 11:43

ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် ကိုယ်တော်က “လာဇရု ထွက်လာလော့” ဟု ကျယ်သောအသံနှင့် ဟစ်ခေါ်တော်မူ၏။

ယောဟန် 17:1

ယေသျှုသည် ဤသို့ ဆုံးမသြဝါဒ ပီးတော်မူပြီးနောက် ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုတော်မူသည်မှာ “အို အဖ၊ အချိန်ရောက်ပါပြီ၊ သားတော်သည် ကိုယ်တော်၏ ဘုန်းတော်ကို ထင်ရှားစီခြင်းငှာ သားတော်အား ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ပီးသနားတော်မူပါ။

တမန်တော် 9:34

ထိုအခါ ပေတရုက၊ “အဲနေ၊ ယေသျှုခရစ်တော်က သင့်ကို ကျန်းမာစီယာ။ ထရပ်ပြီးလျှင် ကိုယ့်အိပ်ရာကို သိမ်းလော့” ဟု ဆို၏။ အဲနေသည် ချက်ချင်း ထရပ်လေ၏။

တမန်တော် 9:40

ပေတရုသည် ထိုသူရို့ အားလုံးကို အခန်းတွင်းမှ ထွက်စီပြီးလျှင် ဒူးထောက်၍ ဆုတောင်းလေ၏။ ထို့နောက် အလောင်းဖက်သို့လှည့်၍ “တဗိသ၊ ထလော့” ဟု ဆိုလျှင် သူမသည် မျက်စိဖွင့်၍ ပေတရုကို မြင်သောအခါ ထ၍ ထိုင်လေ၏။

ဟေဗြဲ 4:15

ငါရို့၏ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်းသည် ငါရို့၏အားနည်းချက်များကြောင့် ငါရို့ကို သနားကြင်နာစိတ် မဟိနိုင်သောသူ မဟုတ်ပေ။ တစ်နည်းဆိုသော် ငါရို့ ခံရသည့်နည်းတူ အမျိုးမျိုးသော စုံစမ်းနှောင့်ယှက်ခြင်းကို ခံယူတော်မူသော ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း တစ်ပါးသည် ငါရို့၌ ဟိတော်မူ၏။ သို့ရာတွင် ထိုအသျှင်သည် ဒုစရိုက်အပြစ်နှင့် ကင်းလွတ်တော်မူ၏။