24 ထို့နောက် ယေသျှုသည် ထိုအရပ်မှထွက်၍ တုရုမြို့နယ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ ရောက်လျှင်၊ အိမ်တစ်အိမ်တွင် ဝင်၍ တည်းခိုတော်မူ၏။ မိမိရောက်ကြောင်းကို ဇာသူ့ကိုမျှ မသိစီလိုသော်လည်း ပုန်းအောင်း၍ မနိန်နိုင်ပေ။
“အို၊ ခေါရာဇိန်မြို့၊ သင်သည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ အို၊ ဗက်ဇဲဒမြို့ သင်သည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ သင်ရို့အား ငါ ပြခသော နိမိတ်လက္ခဏာတိကို တုရုနှင့် ဇိဒုန်မြို့၌သာ ငါ ပြခလျှင် ထိုမြို့သူမြို့သားများသည် ထိုကာလ၌ လျှော်တေအဝတ်ကို ဝတ်ကာ ပြာမှာ လူးလျက် မိမိရို့အပြစ်မှ နောင်တရကြောင်းကို ဖော်ပြကြလိမ့်မည်။
ယေသျှုသည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်သောအခါ မျက်ကန်းနှစ်ယောက်သည်လည်း ကိုယ်တော်၏နောက်က ဝင်လာကြသဖြင့် ကိုယ်တော်က “ငါသည် သင်ရို့ကို ကျန်းမာအောင် လုပ်နိုင်သည်ဟု သင်ရို့ ယုံကြည်ကတ်လား” ဟု သူရို့အား မိန်းတော်မူ၏။ သူရို့ကလည်း “ဟုတ်ပါရေ၊ ဆြာ” ဟု လျှောက်ကြ၏။
ရက်အနည်းချေ လွန်ပြီးနောက် ယေသျှုသည် ကပေရနောင်မြို့သို့ ရောက်လာ၏။ ကိုယ်တော်သည် အိမ်၌ ဟိတော်မူသည့်အကြောင်း သတင်းတော်သည် ပြန့်နှံ့လေ၏။
စသော ဤအရာအားလုံးရို့သည် လူ၏ကိုယ်အတွင်းမှ ထွက်လာ၍ လူကို ညစ်ညမ်းစီသော အရာများဖြစ်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော မိန်းမသျှေတစ်ယောက်၏ အမိသည် ယေသျှု ရောက်သည်ကို ကြားလျှင် ချက်ချင်း ရောက်လာ၍ ခြီတော်ရင်း၌ ပျပ်ဝပ်ပြီးနိန်၏။
တုရုဒေသမှ အပြန်တွင် ယေသျှုသည် ဇိဒုန်မြို့ကို လည်းကောင်း၊ ဒေကာပေါလိပြည် အလယ်ပိုင်းကို လည်းကောင်း ဖြတ်၍ ဂါလိလဲအိုင်သို့ ကြွတော်မူ၏။
ထိုနည်းတူစွာ တချို့သော သုစရိုက်များသည် ထင်ရှားလျက်ဟိ၏။ မထင်ရှားသိမ့်သော အရာများကိုလည်း အစဉ်အမြဲ ဖုံးကွယ်၍ မထားနိုင်။