5 ကိုယ်တော်သည် ထိုမြို့တွင် ဖျားနာသူ တချို့ကိုသာ လက်တော်တင်၍ ကျန်းမာစီတော်မူသည် မှတစ်ပါး မည်သည့် နိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ပြုတော်မမူ။
သူရို့သည် မယုံကြည်ကြသောကြောင့် ကိုယ်တော်သည်လည်း ထိုအရပ်၌ နိမိတ်လက္ခဏာများစွာကို ပြတော်မမူခပေ။
“အကျွန်၏သမီးသျှေ သီဖို့ ဖြစ်နိန်ယာ။ ထိုအသျှေကို အသက်ရှင်ကျန်းမာစီခြင်းငှာ ကိုယ်တော်ကြွပြီးလျှင် အသျှေထက်မှာ လက်တော်ကို တင်ပီးတော်မူပါ” ဟု ကိုယ်တော်အား အနူးအညွှတ်တောင်းပန်လေ၏။
ယေသျှုက “ဇာကြောင့် ‘တတ်နိုင်တော်မူလျှင်’ ဟူ၍ ပြောသနည်း။ ယုံကြည်ခြင်းဟိသောသူအဖို့ ခပ်သိမ်းသော အမှုအရာကို တတ်စွမ်းနိုင်သည်” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
ပုဗလိ၏ အဖသည် အပြင်းဖျားနှင့် ဝမ်းကိုက်ရောဂါများကို ခံစားရပြီး အိပ်ရာ၌ လဲနိန်၏။ ပေါလုသည်လည်း သူ၏အခန်းထဲသို့ လား၍ ဆုတောင်းပြီးနောက် သူ့အထက်၌ မိမိ၏လက်ကို တင်ကာ ကျန်းမာလာစီ၏။
အကြောင်းမူကား သူရို့ ကြားခသည့်အတိုင်း ငါရို့သည်လည်း ထိုသတင်းကောင်းတရားတော်ကို ကြားပြီးဖြစ်ကြ၏။ သို့ရာတွင် ထိုသတင်းကောင်းတရားသည် သူရို့အဖို့ ကောင်းကျိုး မဟိခပေ။ အကြောင်းမှာ သူရို့သည် ထိုသတင်းကောင်းတရားကို ကြားကြသော်လည်း ယုံကြည်ခြင်းဖြင့် လက်မခံကြသောကြောင့်ဖြစ်၏။