25 သူမသည် ချက်ချင်း မင်းကြီးထံပါးသို့ တဖန်ဝင်ပြီးလျှင် “ဗတ္တိဇံဆရာ ယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကို ဗျ့ထက်မှာ တင်ပြီးလျှင် ယခု ပီးတော်မူပါ” ဟု လျှောက်၏။
ထိုမိန်းမငယ်ကလည်း သူမ၏မိခင် အကြံပီးထားသည့်အတိုင်း “ဗတ္တိဇံယောဟန်၏ဦးဂေါင်းကို ဤဗျ့ထက်၌ ယခုပင်လျှင် ပီးတော်မူပါ” ဟု တောင်းလေ၏။
ထိုအချိန်၌ ဗတ္တိဇံယောဟန်သည် ယုဒပြည်၏ တောကန္တာရတွင် တရားတော်ကို စတင်ဟောပြောလျက်ဟိ၏။
သူမသည် မင်းကြီးထံပါးမှ ထွက်၍ မိခင်အား “အကျွန်၊ ဇာကို တောင်းရပါမည်နည်း” ဟု မိန်း၏။ မိခင်က “ဗတ္တိဇံဆရာယောဟန်၏ ဦးဂေါင်းကိုသာ တောင်းလော့” ဟု ဆို၏။
ထိုအခါ မင်းကြီးသည် လွန်စွာဝမ်းနည်းသော်လည်း အာဂန္တုရို့ အရှိ့၌ မိမိကျိန်ဆိုပီးခသော ကတိကို ထောက်၍ သူမ တောင်းလျှောက်သည်ကို မငြင်းပယ်လိုပေ။
သူရို့သည် နာကျင်စီခြင်းငှာလည်းကောင်း အသီသတ်ခြင်းငှာလည်းကောင်း လျင်မြန်တတ်၏။