34 ယေသျှုကလည်း “ငါ့သမီး၊ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကျန်းမာစီယာ၊ စိတ်ချလက်ချရာ ပြန်လားလီ၊ သင်၏အနာရောဂါပျောက်ကင်းစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
လူတချို့သည် ခြီ၊ လက်သီနိန်၍ အိပ်ရာထက်၌ တုံးလုံးလှဲနိန်သောသူတစ်ယောက်ကို အထံတော်သို့ ထမ်းယူလာကြ၏။ ယေသျှုသည် ထိုသူရို့၏ကြီးမားသော ယုံကြည်ခြင်းကို မြင်သောအခါ ခြီ၊ လက်သီနိန်သူအား “ငါ့သား၊ မစိုးရိမ်ကေ့၊ သင်၏အပြစ်အားလုံးကို ခွင့်ရွှတ်ပြီးယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် နောက်သို့ ပြန်လှည့်ကြည့်၍ သူမကိုမြင်ပြီး “မစိုးရိမ်ကေ့ ငါ့သမီး၊ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကျန်းမာစီယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ယင်းအချိန်၌ပင် ထိုမိန်းမ၏အနာသည် ပျောက်ကင်းလားလေ၏။
ယေသျှုက၊ “သင်၏ယုံကြည်ခြင်းက သင့်ကို အကောင်းပကတိ ဖြစ်စီယာ။ ပြန်လားလော့” ဟု မိန့်တော်မူပြီးနောက်၊ ချက်ချင်းပင် ထိုသူသည် မျက်စိမြင်၍ ကိုယ်တော်ကြွတော်မူရာနောက်သို့ လိုက်လေ၏။
အကြောင်းမူကား ကိုယ်တော်သည် မကျန်းမာသော လူတိကို ကျန်းမာစီတော်မူသဖြင့် ရောဂါခံစားနိန်ရသော လူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တို့ခြင်းငှာ တိုးလာကြ၏။
ထိုသို့ တို့ပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်း သွီးသွန်ခြင်း တန့်လားသည်ဖြစ်၍ မိမိကိုယ်ခန္ဓာ၌ ထိုရောဂါ ပျောက်ကင်းသည်ကို သိလေ၏။
ထိုအမျိုးသမီးသည် မိမိ၌ မည်သို့ဖြစ်သည်ကို သိသောကြောင့် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်လျက်၊ ရှိ့တော်သို့ လာရောက်ပျပ်ဝပ်၍ ဖြစ်သမျှသော အကြောင်းအရာတိကို အဟုတ်အမှန် ကြားလျှောက်လေ၏။
ထို့နောက် ယေသျှုက “သင်ထ၍ လားလော့။ သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ရောဂါကို ပျောက်စီ ဗျာယ်” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုကလည်း၊ “သင်၏ မျက်စိမြင်စီ၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်မျက်စိကို မြင်စီ ဗျာယ်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သို့စေကာမူ ကိုယ်တော်က ထိုမိန်းမအား၊ “သင်၏ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကယ်တင်ဗျာယ်၊ ငြိမ်းဝပ်စွာလားလီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုကလည်း၊ “ငါ့သမီး၊ သင်၏ ယုံကြည်ခြင်းသည် သင့်ကို ကျန်းမာစီဗျာယ်၊ ငြိမ်ဝပ်စွာလားလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုသူသည် ပေါလုဟောပြောသည်ကို ထိုင်လျက် နားထောင်နိန်၏။ ပေါလုသည် ထိုသူ၌ ရောဂါပျောက်ကင်းနိုင်လောက်သော ယုံကြည်ခြင်းဟိသည်ကို မြင်လျှင် သူ့အား စိ့စိ့ ကြည့်လျက်၊
ထိုနီရာ၌ အချိန်အင်တန်ကြာ နီထိုင်ပြီးနောက် ယုံကြည်သူရို့က သူရို့အား ငြိမ်းချမ်းစွာ ပို့ဆောင်လိုက်ကြသဖြင့် သူရို့သည် မိမိရို့ကို စီရွှတ်လိုက်သော သူရို့ပါးသို့ ပြန်လားကြလေ၏။
ထို့ကြောင့် ထောင်မှူးက ပေါလုအား “အရာဟိတိက သင်နှင့် သိလအား ရွှတ်ရန် အမိန့်ပီးလိုက်၏၊ ထို့ကြောင့် သင်ရို့သည် ငြိမ်းချမ်းစွာဖြင့် ထွက်ခွာ၍ လားကတ်လီဖိ” ဟု ပြောလေ၏။
တစ်စုံတစ်ယောက်က “ဘုရားသခင်သည် သင့်အား ကောင်းကြီးပီးပါစီ၊ နွီးထွီးစွာ နီရပါစီ၊ ဝလင့်စွာ စားရပါစီ” ဟု သူရို့အား ဆိုလျက် — သူရို့၏အသက်ရှင်မှုအတွက် လိုအပ်ချက်များကို မပီးဘဲနိန်လျှင် ဇာပိုင် ကောင်းကျိုး ဟိပါအံ့နည်း။