22 ထိုအခါ ယာဣရုဟု အမည်ဟိသူ တရားဇရပ်မှူးတစ်ယောက်သည် လာ၍ ယေသျှုကို မြင်လျှင် ခြီတော်ရင်း၌ ပျပ်ဝပ်လျက်၊
ကြယ်ပညာဟိရို့သည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်ကြသောအခါ မိခင်မာရိနှင့်အတူ သူငယ်ကို တွိ့ကြသဖြင့် သူငယ်ကို ပျပ်ဝပ်လျက် ကိုးကွယ်ကြ၏။ သူရို့ယူလာသော လောဗန်၊ မုရန်၊ ရွှီ စသော လက်ဆောင်များကို ထုတ်၍ သူငယ်ကို ပူဇော်ကြ၏။
ထိုအမျိုးသမီးသည် မိမိ၌ မည်သို့ဖြစ်သည်ကို သိသောကြောင့် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်လျက်၊ ရှိ့တော်သို့ လာရောက်ပျပ်ဝပ်၍ ဖြစ်သမျှသော အကြောင်းအရာတိကို အဟုတ်အမှန် ကြားလျှောက်လေ၏။
ယာဣရု၏အိမ်သို့ကြွ၍ ရောက်လျှင် လူရို့သည် အုတ်အုတ်သဲသဲ ပြုနိန်ကြသည်ကို လည်းကောင်း၊ လွန်စွာ မြည်တမ်းငိုကြွီးနိန်ကြသည်ကို လည်းကောင်း မြင်တော်မူလျှင်၊
ထိုသို့ ဥပုသ်နိ့၌ ယေသျှုသည် အနာရောဂါကို ပျောက်ကင်းစီတော်မူ၍ တရားဇရပ်မှူးသည် စိတ်ဆိုးသဖြင့် “အလုပ်လုပ်ရသောရက် ခြောက်ရက်ဟိ၏။ ထိုနိ့တိ၌ လာပြီး ရောဂါပျောက်ကင်းခြင်း ကျေးဇူးကို ခံယူကတ်ပါ။ ဥပုသ်နိ့၌ကား မလုပ်ကတ်ပါကေ့” ဟု လူတိအား ဆို၏။
ထိုအခြင်းအရာကို သျှိမုန်ပေတရုမြင်သောအခါ ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် ပျပ်ဝပ်လျက် “အသျှင်၊ အကျွန်သည် အပြစ်များသောသူဖြစ်၍ အကျွန်ရို့ပါးမှ ကြွလားတော်မူပါ” ဟုလျှောက်၏။
ယေသျှုကိုမြင်လျှင် သူသည် အော်ဟစ်ကာ ရှိ့တော်၌ပျပ်ဝပ်လျက် “ယေသျှု၊ အမြင့်မြတ်ဆုံးသော ဘုရားသခင်၏သားတော်၊ အကျွန့်ပါးက ဇာအလိုဟိပါသလဲ၊ အကျွန့်ကို မနှိပ်စက်ပါကေ့၊ တောင်းပန်ပါ၏” ဟု ကျယ်သောအသံဖြင့် အော်ဟစ် လျှောက်ထားလေ၏။
မောသျှေ၏ပညတ်တရားကျမ်းနှင့် ပရောဖက်ကျမ်းများကို ဖတ်ရွတ်ပြီးသောအခါ တရားဇရပ်မှူးများက တမန်တော်တိအား “ညီအစ်ကိုရို့၊ သင်ရို့မှာ လူတိကို အားပီးတိုက်တွန်းစကား ဟောပြောစရာဟိလျှင် သူရို့ကို ဟောပြောပီးကြပါရန် အကျွန်ရို့ လိုလားပါ၏” ဟု လူတစ်ယောက်ကို ရွှတ်၍ ပြောခိုင်းလိုက်၏။
ထိုအခါ သူရို့အားလုံးသည် တရားဇရပ်မှူး သုဿင်ကို ဖမ်းဆီး၍ တရားရုံးရှိ့၌ သတ်ပုတ်ကြ၏။ ထိုသို့ ပြုကြသော်လည်း မြို့ဝန်မင်း ဂါလျုန်သည်ကား မျက်ကွယ်ပြုထားလေ၏။
တရားဇရပ်မှူး ကရိပ္ပုသည် မိမိ၏အိမ်သူအိမ်သားအားလုံးနှင့် အတူတကွ သခင်ဘုရား၌ ယုံကြည်ကြလေ၏။ ထို့အပြင် တခြားသော ကောရိန္သုမြို့သူ မြို့သားများ များစွာရို့သည်လည်း သတင်းကောင်းတရားကို ကြားနာရကြသည်ဖြစ်၍ ယုံကြည်ခြင်းသို့ ရောက်ကြပြီးလျှင် ဗတ္တိဇံကို ခံကြလေ၏။
ဤအမှုအရာများကို တွိ့မြင်ကြားသိရသောသူကား ငါ ယောဟန်ပင် ဖြစ်၏။ ထိုအရာများကို တွိ့မြင်ကြားသိရပြီးသောအခါ ငါသည် ကောင်းကင်တမန်အား ကိုးကွယ်ခြင်းငှာ သူ၏ခြီရင်း၌ ပျပ်ဝပ်လိုက်၏။