7 အချို့မျိုးစိ့တိက ဆူးတော၌ ကျသဖြင့် ဆူးပင်တိကြီးထွား၍ ညဉ်းဆဲသောကြောင့် ယင်းအပင်ရို့သည် အသီးကိုမသီးနိုင်ကြ။
ဆူးပင်များကြား၌ ကျသောမျိုးစိဟူသည်ကား တရားစကားကို ကြားသော်လည်း ဤဘဝအတွက် စိုးရိမ်စိတ်များနှင့် လောကီတပ်မက်မှုများက တရားစကားကို လွှမ်းမိုးကြီးစိုးထားသဖြင့် အသီးမသီးနိုင်သောသူကို ဆိုလိုခြင်းဖြစ်၏။
အချို့မျိုးစိတိသည် ဆူးပင်များကြား၌ ကျသဖြင့်၊ ဆူးပင်တိသည် ကြီးထွားကာ ထိုအပင်ချေတိကို ဖိစီးထားကြ၏။
သို့သော် မျိုးစိတချို့သည် ကောင်းသောမြီဆီလွှာမှာ ကျသဖြင့် အပင်များသည် အသီးသီးကြပြီးလျှင် အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတစ်ရာ စသည်ဖြင့် ပွားများကြလေ၏။
အမြစ်မစွဲနိုင်သောကြောင့် နီပူသောခါ၊ ချက်ချင်း ညှိုးနွမ်းခြောက်သွိ့လားလေ၏။
အချို့မျိုးစိ့တိက ကောင်းသောမြီ၌ ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်၍ ကြီးထွားလျက် အဆသုံးဆယ်၊ အဆခြောက်ဆယ်၊ အဆတစ်ရာ ပွါးများပြီးလျှင် အသီးကို သီးကြ၏။”
ထို့နောက် လူတိအား၊ “လောဘလွန်ကြူးခြင်း အမျိုးမျိုးကို သတိနန့် ယှောင်ကြည်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား လူ့အသက်သည် ဥစ္စာပစ္စည်းကြွယ်ဝမှု၌ မတည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
“သင်ရို့သည် သောက်စားမူးယစ်ခြင်း၊ လောကီမှုအတွက် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းများနှင့် အချိန်မကုန်စီရန် သတိနန့် နိန်ကြလော့။ သို့မဟုတ် ငါပြန်ကြွလာမည့် ထိုနိ့ရက်သည် ထောင်ချောက်ပိုင် သင်ရို့ပါးသို့ ရုတ်တရက် ရောက်လာလိမ့်မည်။
ဆူးတော၌ ကျသောမျိုးစိ့ကား နှုတ်ကပတ်တရားတော်ကို ကြား၏၊ သို့သော် စိုးရိမ်ပူပန်မှု၊ ချမ်းသာကြွယ်ဝမှု၊ ကာမဂုဏ်ခံစားမှုများ လွှမ်းမိုးနိန်သည့်အတွက် အသီးကောင်းကို မသီးနိုင်။
တချို့အစိ့တိကား ဆူးတော၌ကျသဖြင့် အပင်ပေါက်သော်လည်း ဆူးပင်များသည် ညှည်းဆဲသောကြောင့် မကြီးထွားနိုင်။