40 ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့အား “ဇာတွက်နှင့် ဤမျှလောက် ကြောက်ကြသနည်း။ ဇာကြောင့် ယုံကြည်ခြင်း မဟိသနည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် ချက်ချင်း လက်ကို ဆန့်၍ ပေတရုကို ဆွဲကိုင်ပြီးလျှင် “ယုံကြည်ခြင်းအားနည်းသောသူ ဇာကြောင့် မယုံသင်္ကာဖြစ်နိန်လဲ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် သူရို့ပြောဆိုနိန်ကြသည်ကို သိတော်မူ၏၊ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က “သင်ရို့သည် စားစရာမဟိသည်ကို ဇာကြောင့် အချင်းချင်း ပြောဆိုနိန်ကတ်လဲ။ ကောင်းကောင်း ယုံကြည်ခြင်း အားနည်းတက်တေကား။
ယုံကြည်ခြင်း အားနည်းသူရို့၊ ဤနိ့မြင်၍ နက်ဖြန်ခါ မီးဖိုထဲသို့ ချရမည့် မြက်ရိုင်းပန်းတိကိုတောင်မှ ဤသို့သောအဝတ်နှင့် ဝတ်ဆင်ပီးသော ဘုရားသခင်သည် သာ၍ လှပသောအဝတ်များနှင့် သင်ရို့ကို ဝတ်ဆင်ပီးလိမ့်မည် မဟုတ်ပါလား။
ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့သည် ဇာဖြစ်လို့ အကြောက်လွန်နိန်ကတ်လဲ၊ အလွန် ယုံကြည်ခြင်း နည်းကတ်တေကား” ဟု ဆိုပြီးနောက် အိပ်ရာမှ ထ၍ မုန်တိုင်းနှင့် ရီလှိုင်းကို ရပ်တန့်ရန် အမိန့်ပီးလိုက်သဖြင့် လီပြင်းမုန်တိုင်သည် ငြိမ်သက်လားလေ၏။
ထိုအခါ သူရို့သည် အလွန်ကြောက်လန့်၍ “ဤလူကား ဇာပိုင်လူလဲ၊ လီနှင့်လှိုင်းတောင်မှ ဤလူ၏ အမိန့်ကို လိုက်နာကြ၏” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုနိန်ကြ၏။
ထို့နောက် ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့ ယုံကြည်ခြင်းက ဇာမာလဲ” ဟု တပည့်တော်တိအား မိန်းတော်မူ၏။ သို့သော် သူရို့သည် ကြောက်ရွံ့အံ့သြလျက် “ဤသူကား ဇာပိုင်မျိုးလူလဲ၊ လေနှင့်လှိုင်းတိကိုပင် အမိန့်ပီးသောအခါ သူရို့သည် အမိန့်နာခံကြသည်တကား” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။