11 ယေသျှုသည် အသက်ရှင်တော်မူကြောင်းကို လည်းကောင်း၊ မာရိသည် ယေသျှုကို တွိ့မြင်ခရသည်ကို လည်းကောင်း၊ သူရို့သည် ကြားကြသော်လည်း မယုံကြပေ။
သူရို့သည် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့မြင်၍ ကိုးကွယ်ဝတ်ပြုကြ၏။ သို့သော်လည်း တပည့်တော်တချို့သည်ကား သံသယစိတ်ဟိနိန်ကြ၏။
ကိုယ်တော်က “အို၊ ယုံကြည်ခြင်း မဟိသောအမျိုး၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့် ဇာလောက်ကြာကြာနီရမည်နည်း။ ဇာလောက်ကြာကြာ သင်ရို့ကို သည်းခံရမည်နည်း။ ယင်းသူငယ်ကို ငါ့ပါးသို့ ယူလာကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊
သို့ရာတွင် သူရို့ ပြောသောစကားများသည် တမန်တော်တိအတွက် ယုတ္တိမဟိသောကြောင့် သူရို့သည် မယုံကြပေ။
သူရို့သည် အလွန် ဝမ်းမြောက်အံ့သြလျက် ဟိကြသော်လည်း မယုံနိုင်ကြသဖြင့်၊ ကိုယ်တော်က “သင်ရို့၌ စားစရာတစ်ခုခု ဟိသလော” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
ထို့ကြောင့် “ငါရို့သည် သခင်ဘုရားကို တွိ့ပြီးပြီ” ဟု အခြားသောတပည့်တော်တိက သူ့ကို ပြောကြသောအခါ သောမ က “ကိုယ်တော်၏ လက်ဝါးနှစ်ဖက်၌ ဟိသော သံမှုတ်ဒဏ်ရာကို ငါ့လက်ဖျားနှင့် မထိရ၊ ကိုယ်တော်၏နံဘေးမှာဟိသော ဒဏ်ရာကို ကိုယ်တိုင် လက်နှင့် မစမ်းရလျှင် အကျွန်သည် ယုံကြည်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ” ဟု ပြော၏။