12 တဖန် ပိလတ်မင်းက “သင်ရို့ ‘ယုဒသျှင်ဘုရင်’ ဟု ခေါ်သောသူကို ဇာပိုင်လုပ်ရမည်နည်း” ဟု ပြန်၍မိန်းလျှင်၊
“ကြည့်ကတ်ပါ၊ သင်ရို့၏ သျှင်ဘုရင်သည် မြည်းမနှင့် မြည်းချေကို စီး၍ စိတ်နှလုံးကို နှိမ့်ချလျက် သင်ရို့ပါးသို့ ရောက်လာယာ ဟု ဇိအုန်သတို့သမီးကို ပြောကတ်ပါ” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
သို့ရာတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့က ယေသျှုကို မလွတ်စီဘဲ၊ ဗာရဗ္ဗကိုသာ လွတ်စီခြင်းငှာ ပိလတ်မင်းအား တောင်းဆိုကြရန် လူစုလူဝေးကို ပို၍လှုံ့ဆော်ကြ၏။
လူအုပ်ကြီးက “ယင်းသူကို လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှာ တင်၍ထားပါ” ဟု အော်ကြ၏။
ထို့နောက် ထိုသူရို့က “ဤသူသည် ပြည်သူပြည်သားတိကို လှည့်ဖြား၍ ကဲသာဘုရင်အား အခွန်တော်မဆက်ကေ့ဟု တားမြစ်သည်ကို လည်းကောင်း၊ မိမိသည် မေသျှိယဆိုသော ဘုရင်တပါးဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုသည်ကို လည်းကောင်း အကျွန်ရို့ တွိ့ရပါ၏” ဟု ဆို၍ ကိုယ်တော့်ကို စတင်၍ စွပ်စွဲကြ၏။
ဘုရားသခင်သည် ဣသရေလလူမျိုးရို့၏ အပြစ်တိကို နောင်တရခြင်းနှင့် အပြစ်ခွင့်ရွှတ်ခြင်းကို ပီးသနားတော်မူရန် ထိုအသျှင်ကို ကယ်တင်သျှင်နှင့် အုပ်စိုးပိုင်သောအသျှင်အဖြစ် မိမိလက်ယာဖက်၌ ချီးမြှောက်တော်မူခယာ။