44 အကြောင်းမူကား ထိုသူရို့က ပိုလျှံသော ဖေသာဒင်္ဂါးတိကိုသာ ထည့်လှူကြ၏။ သို့ရာတွင် ဤမုဆိုးမကား ဆင်းရဲလျက်နှင့်ပင် — မိမိ၏ချွေးနဲစာ ဟိသမျှကို ပီးလှူခ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုအခါ ကိုယ်တော်က တပည့်တော်ရို့ကို ခေါ်၍ “‘ဤဆင်းရဲသော မုဆိုးမသည် ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာထဲတွင် ထည့်ဝင်လှူဒါန်းကြသော လူအပေါင်းရို့ထက် သာ၍ လှူဒါန်းခယာ’ ဟု သင်ရို့အား ငါအမှန် ဆို၏။
ဤမိန်းမသည် သူမ တတ်နိုင်သမျှနှင့် ငါ့ကို ပြုစုလီယာ။ ငါ၏ရုပ်ခန္ဓာကို သင်္ဂြိုဟ်ခြင်းငှာ ဆီမွှီးနှင့် ကြိုတင်လိမ်းကျန်လီယာ။
သားငယ်က မိမိ၏ဖခင်အား ‘အဘာ၊ အကျွန်၏ အမွီရပိုင်ခွင့်ကို ခွဲဝီပီးပါ’ ဟု ဆို၏။ ထို့ကြောင့် ဖခင်က မိမိ၏ဥစ္စာကို သားနှစ်ယောက်အား ခွဲဝီပီးလိုက်၏။
သို့ရာတွင် အဖ၏ဥစ္စာတိကို မိန်းမပျက်တိနှင့် ပျော်ပါးကာ ဖြုန်းတီးပစ်ခသော အဖ၏သား အိမ်သို့ ပြန်လာသောအခါ အဖသည် သူ့အတွက် ဝအောင် ကျွေးထားသော နွားပေါက်ချေကို ပေါ်ပီးပါသည်တကား’ ဟု ဆို၏။
တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ပတ်လုံး သွီးသွန်နာ စွဲနိန်သော မိန်းမတစ်ယောက်သည် မိမိ၌ဟိသော ငွီကြေးများ အကုန်ခံပြီး ဆီးဆရာများနှင့် ကုသသော်လည်း မည်သည့်ဆီးဆရာမှ ရောဂါကို ပျောက်နိုင်စွမ်း မဟိကြ။
တစ်စုံတစ်ယောက်သောသူသည် ကြွယ်ဝချမ်းသာသောသူ ဖြစ်ပါလျက် မိမိ၏ ညီအစ်ကိုမောင်နှမ ဆင်းရဲသည်ကို မြင်သောအခါ သနားကရုဏာစိတ်ကို ချုပ်တည်းလျှင် ဘုရားသခင်၏ မေတ္တာတော်သည် ထိုသူ၌ မတည်နိုင်။