51 ယေသျှုက၊ “သင့်အဖို့ ငါ ဇာလုပ်ပီးရမည်နည်း” ဟု ထိုသူအား မိန်းတော်မူလျှင်၊ ထိုသူက “ဆရာ၊ အကျွန့်မျက်စိ ပြန်မြင်ချင်ပါ၏” ဟု ကိုယ်တော်အား လျှောက်လေ၏။
သူရို့သည် လူစည်ကားရာအရပ်၌ ရိုသီစွာဖြင့် နှုတ်ဆက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း ‘အသျှင်ဘုရား’ ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း အလွန် နှစ်သက်ကြ၏။
သို့ရာတွင် သင်ရို့သည် ‘ဆရာ’ ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကို မခံကတ်ကေ့၊ အကြောင်းမူကား သင်ရို့အားလုံးသည် ညီအစ်ကိုတိ ဖြစ်ကြ၏၊ သင်ရို့တွင် ဆရာ ဟူ၍ တစ်ဆူတည်းသာ ဟိ၏။
သူရို့ပိုင် မတောင်းကတ်ကေ့။ သင်မတောင်းခင်ကပင် သင်လိုအပ်သည်ကို သင်၏အဖက သိထားပြီးဖြစ်၏။
“တောင်းကတ်ပါ၊ တောင်းလျှင် ရလိမ့်မည်။ ရှာကတ်ပါ၊ ရှာလျှင် တွိ့လိမ့်မည်။ ခေါက်ကတ်ပါ၊ သင်ရို့အဖို့ တန်းခါး ပွင့်လာလိမ့်မည်။
ကိုယ်တော်ကလည်း “ငါသည် သင်ရို့ကို ဇာပိုင် ပြုစီလိုသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊
ထိုသူသည် မိမိ၏အဝတ်ကို ဘေးသို့ ပစ်ချပြီးလျှင် ထ၍ ယေသျှုထံပါးသို့ လာ၏။
ယေသျှုက သူမအား “မာရိ” ဟု ခေါ်လိုက်၏။ မာရိကလည်း ကိုယ်တော်ဖက်သို့ လှည့်၍ ဟေဗြဲဘာသာစကားအားဖြင့် “ရဗ္ဗနိ့” ဟု ထူးလေ၏။ “ရဗ္ဗနိ့” ဆိုသည်မှာ “ဆရာ” ဟူ၍ အဓိပ္ပာယ်ရ၏။
ထိုအခါ တပ်မှူးက လူငယ်၏လက်ကို ဆွဲ၍ ဆိတ်ကွယ်ရာသို့ ခေါ်လားကာ “သင်သည် ငါ့ကို ဇာချင့် ပြောလိုသနည်း” ဟု မိန်းလျှင်၊
ဇာအမှုကိုမျှ မစိုးရိမ်ဘဲ ခပ်သိမ်းသော အမှု၌ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်း၍ ဆုတောင်းပတ္ထနာပြုလျက် သင်ရို့လိုအပ်သော အရာတိကို ဘုရားသခင်အား လျှောက်ထားကြလော့။