20 “ဆရာ၊ အကျွန်သည် အသျှေကတည်းကနိန် ဤဟိသမျှပညတ်တိကို စောင့်ထိန်းခပါယာ” ဟု ပြန်၍ လျှောက်ထား၏။
ထိုလူငယ်က “အကျွန်သည် ဤပညတ်အားလုံးကို စောင့်ထိန်းပါ၏။ တခြား ဇာတိကို အကျွန် လုပ်ရပါဖို့သိမ့်လဲ” ဟု မိန်းလျှောက်ပြန်၏။
ယေသျှုသည် ထိုသူကို စိစိကြည့်ကာ ချစ်သောစိတ် ဟိသည်ဖြစ်၍ “သင့်၌ တစ်ခု လိုသိမ့်၏။ လားပြီးလျှင်၊ သင်၏ဥစ္စာတိကို ရောင်းချ၍ ဆင်းရဲသောလူရို့ကို ပီးကမ်းစွန့်ကြဲလော့။ ထိုသို့ပြုလျှင် ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဘဏ္ဍာကို ရလိမ့်မည်။ ယင်းပြီးမှသာ ငါ့နောက်သို့ လိုက်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သို့သော် ကျမ်းတတ်ဆရာသည် မိမိကိုယ်ကို သူတော်ကောင်းဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြလိုသဖြင့် “ဇာသူသည် ကိုယ်နှင့်စပ်ဆိုင်သောသူ ဖြစ်ပါသလဲ” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
ယခင်က ငါသည် ပညတ်တရားမဟိဘဲ အသက်ရှင်ခ၏။ သို့ရာတွင် ပညတ်တော်သည် ရောက်လာသောအခါ အပြစ်တရားသည် အသက်ရှင်လာသဖြင့် ငါသည် သီရလေ၏။
စိတ်အားထက်သန်မှုကို ဆိုရလျှင် အသင်းတော်ကို ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခသူဖြစ်၏။ ပညတ်တရားကို လိုက်နာကျင့်သုံးမှုကိုဆိုသော် ငါသည် အပြစ်ဆိုဖွယ်မဟိသောသူ ဖြစ်သည်။
ထိုသူရို့သည် ဘုရားဝတ်၌ မွိ့လျော်ယောင် ဆောင်ကြသော်လည်း ဘုရားသျှင်၏တန်ခိုးတော်ကို ငြင်းပယ်ကြ၏။ ထိုကဲ့သို့သော သူတိကို ယှောင်ယှားလော့။