23 ထိုအချိန်၌ တရားဇရပ်တွင် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော လူတစ်ယောက်ဟိ၏။ ထိုသူသည် အော်ဟစ်ကြောက်လန့်၍၊
“ဝိညာဉ်ဆိုးတစ်ကောင်သည် လူတစ်ယောက်ထဲက ထွက်လာသောအခါ အလွန်ခြောက်သွိ့သော အရပ်ဒေသတစ်ခုလုံးကို လှည့်လည်လျက် နားခိုမည့်နီရာတစ်ခုကို လိုက်ရှာ၏။ တစ်နီရာ မတွိ့လျှင်
ထိုအသျှင်၏ ဆုံးမဩဝါဒကို ကြားရသောသူရို့သည် အံ့ဩခြင်းသို့ ရောက်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား ကျမ်းတတ်ဆရာတိကဲ့သို့ မဟုတ်ဘဲ အခွင့်အာဏာဟိသောသူကဲ့သို့ ဆုံးမဩဝါဒကို ပီးတော်မူသောကြောင့်ဖြစ်၏။
“နာဇရက်မြို့သားယေသျှု၊ ကိုယ်တော်သည် အကျွန်ရို့နှင့် ဇာသို့ ဆိုင်သနည်း။ အကျွန်ရို့ကို ဖျက်ဆီးဖို့ ရောက်လာသည်လော။ ကိုယ်တော်သည် ဘုရားသခင်ထံမှ ကြွလာသော သန့်ယှင်းသော သူဖြစ်သည်ကို — အကျွန်သိပါ၏” ဟု ဟစ်ကြော်လေ၏။
ထို့နောက် ယေသျှုနှင့်တပည့်တော်ရို့သည် တရားဇရပ်မှ ထွက်လာ၍ သျှိမုန်နှင့် အန္ဒြေရို့၏အိမ်သို့ ကြွတော်မူ၏။ ယောဟန်နှင့် ယာကုပ်ရို့လည်း အတူလိုက်လားကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် ရောဂါအမျိုးမျိုး ခံစားနိန်ကြသောလူတိကို ကျန်းမာစီတော်မူလျက် နတ်ဆိုးတိကိုလည်း မောင်းထုတ်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် နတ်ဆိုးတိအား စကားတစ်ခွန်းကိုမျှ ပြောခွင့်ပီးတော်မမူ။ အကြောင်းမူကား နတ်ဆိုးရို့သည် ကိုယ်တော်အား မည်သူဖြစ်ကြောင်းကို သိသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ကိုယ်တော်သည် ဂါလိလဲပြည် အရပ်ရပ်၌ဟိသော တရားဇရပ်များတွင် တရားဟောခြင်း၊ နတ်ဆိုးများကို မောင်းထုတ်ခြင်းတိကို ပြုတော်မူ၏။
ယေသျှုသည် လောင်းမှ ဆင်းတော်မူသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော သူတစ်ယောက်သည် ကိုယ်တော့်ကို တွိ့ခြင်းငှာ သင်္ချိုင်းမှ ထွက်လာလေ၏။
ဝိညာဉ်ဆိုးပူးသော မိန်းမသျှေတစ်ယောက်၏ အမိသည် ယေသျှု ရောက်သည်ကို ကြားလျှင် ချက်ချင်း ရောက်လာ၍ ခြီတော်ရင်း၌ ပျပ်ဝပ်ပြီးနိန်၏။
လူစုလူဝေးရို့သည် စုရုံး၍ ဗြီးလာကြသည်ကို ယေသျှုသည် မြင်တော်မူလျှင် “ဆွံ့အ၍ နားပင်းစီသော နတ်၊ ယင်းအသျှေပါးက ထွက်လော့။ ဇာခါမျှ ပြန်ဝင်မပူးကေ့၊ ငါ အမိန့်ပီး၏” ဟု ဝိညာဉ်ဆိုးအား မိန့်တော်မူ၏။