1 ခြောက်ရက်ကြာသောအခါ ယေသျှုသည် ပေတရု၊ ယာကုပ်၊ ယာကုပ်ညီ ယောဟန်ရို့ကို မိမိနှင့် အတူ ခေါ်ယူပြီးလျှင် လူသူကင်းမဲ့သော တောင်ကုန်းမြင့်ထက်သို့ ကြွတော်မူ၏။
ထိုအရပ်၌ တပည့်တော်ရို့ ရှိ့တွင် ယေသျှုသည် အဆင်းသဏ္ဌာန်ပြောင်းလဲလာ၏၊ ကိုယ်တော်၏မျက်နှာတော်သည် နီကဲ့သို့ ထွန်းလင်းနိန်ပြီး၊ ဝတ်ရုံတော်သည် ငွီရောင်ကဲ့သို့ လင်းလက်တောက်ပနိန်၏။
ပေတရုနှင့် ဇေဗေဒဲသားနှစ်ယောက်ကို သူနှင့်အတူ ခေါ်လား၏။ ကိုယ်တော်သည် ဝမ်းနည်းခြင်းနှင့် စိတ်ပူပန်ခြင်းသို့ ရောက်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် သံလွင်တောင်ထက်၌ ဗိမာန်တော်ဖက်သို့ မျက်နှာမူ၍ ထိုင်နိန်တော်မူစဉ် ပေတရု၊ ယာကုပ်၊ ယောဟန်နှင့် အန္ဒြေရို့သည် ကိုယ်တော့်ထံသို့ သီးသန့်ချဉ်းကပ်ပြီးလျှင်၊
ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် ပေတရု၊ ယာကုပ်နှင့် ယာကုပ်ညီ ယောဟန်ရို့ မှတစ်ပါး မည်သူကိုမျှ မလိုက်စီဘဲ၊
တရားဇရပ်မှူးအိမ်သို့ ရောက်သောအခါ ပေတရု၊ ယောဟန်၊ ယာကုပ်နှင့် သူငယ်မ၏ မိဖနှစ်ပါးမှတစ်ပါး မည်သူ့ကိုမျှ မိမိနှင့်အတူ ဝင်စီတော်မမူ။
အဂု ငါသည် သင်ရို့ပါးသို့ တတိယအကြိမ် လာလည်အုံးမည်။ “အမှုကိစ္စမှန်သမျှကို သက်သီနှစ်ဦး သို့မဟုတ် သုံးဦး၏ ထွက်ဆိုချက်အရ မှန်ကန်ကြောင်း အတည်ပြုရမည်” ဟု ကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြထား၏။
ငါရို့၏အသျှင် ယေသျှုခရစ်တော်သည် တန်ခိုးတော်နှင့် ကြွလာတော်မူခြင်းကို သင်ရို့အား ဖော်ပြရာ၌ ငါရို့သည် ပရိယာယ်နှင့် ပျင်ဆင်ထားသော ပုံပြင်များကို ပြောကြားနိန်ခြင်း မဟုတ်။ ငါရို့ကိုယ်တိုင် ထိုအသျှင်၏ ကြီးမြတ်သောဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ဖူးမြင်ရကြသောသူများ ဖြစ်ကြ၏။
ထိုအခါက ငါရို့ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ သန့်ယှင်းသော တောင်ထက်တွင်ဟိ၍ ကောင်းကင်မှ ထွက်ပေါ်လာသော ထိုအသံတော်ကို ကြားရကြ၏။