16 “ဤခေတ်ကာလလူတိကို ဇာဥပမာနှင့် နှိုင်းပြရဖို့လဲ၊ သူရို့သည် ပွဲလမ်းသဘင်၌ ထိုင်နိန်ကြသော သူငယ်တိနှင့် တူ၏။ သူငယ်တစ်စုက အခြားတစ်စုကို လှမ်း၍ အော်ကြသည်မှာ၊
နားဟိသောသူရို့ ကြားကတ်ပါစီ။
‘ငါရို့သည် သင်ရို့အတွက် နှဲကို ပျော်ရွှင်ဖွယ် တီးမှုတ်ကြသော်လည်း သင်ရို့သည် လိုက်၍ မကကြ။ ငါရို့သည် သင်ရို့အတွက် အလွမ်းတေးခြင်းကို ဆိုပီးနိန်ကြသော်လည်း သင်ရို့သည် မငိုတတ်ကြ’ ဟူ၍ ဖြစ်၏။
မြွီဆိုးအမျိုးရို့၊ သင်ရို့ကဲ့သို့ လူဆိုးလူယုတ်တိ၏နှုတ်ထဲက ကောင်းသောစကားတိ ဇာပိုင် ထွက်လာနိုင်ဖို့လဲ။ စိတ်နှလုံးထဲ၌ ပြည့်လျှံလာသောကြောင့် နှုတ်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်၏။
ငါသည် အမှန်အတိုင်း သင်ရို့ကို ပြောရလျှင် ဤအပြစ်အားလုံးသည် ယခုဟိနိန်ကြသော လူတိထက်မှာ ကျလာကတ်လိမ့်မည်။
သူရို့သည် လူစည်ကားရာအရပ်၌ ရိုသီစွာဖြင့် နှုတ်ဆက်ခြင်းကိုလည်းကောင်း ‘အသျှင်ဘုရား’ ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကိုလည်းကောင်း အလွန် နှစ်သက်ကြ၏။
သင်ရို့ကို ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား ယခုအသက်ရှင်လျက်ဟိသောလူတိ မသီခင် ဤအရာများအားလုံးသည် ဖြစ်လာကြလိမ့်မည်ကို မှတ်ထားကြလော့။
ထိုသို့ သွန်သင်လျက်နိန်တော်မူစဉ် ကိုယ်တော်က “ကျမ်းတတ်ဆရာရို့ကို သတိနှင့် ယှောင်ကြလော့။ ယင်းသူရို့က ဝတ်ရုံရှည်တိကို ဝတ်ပြီးလျှင် လမ်းလျှောက်တတ်ကြ၏။ ဈီးတိမှာ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်သည်ကို ခံလိုကြ၏။
ထို့နောက် ယေသျှုက၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်ကို ဇာပိုင် ပြောရမည်နည်း။ ဇာပုံဥပမာနှင့် နှိုင်းပြရအံ့နည်းဟူမူကား၊
“ဖာရိယှဲရို့၊ သင်ရို့သည် အမင်္ဂလာဟိ၏။ သင်ရို့သည် တရားဇရပ်တိ၌ မြင့်မြတ်သောနီရာတိကို လည်းကောင်း၊ စျီးထဲ၌ ရိုသီစွာ နှုတ်ဆက်ခြင်းကို လည်းကောင်း နှစ်သက်ကြ၏။
ယေသျှုက၊ “ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်သည် ဇာနန့်တူသလဲ၊ ဇာချင့်နှင့် နှိုင်းပြရဖို့လဲ ဟူမူကား၊